კომიქსის ენა
ზოგი კომიქსს ვიზუალურ პოეზიასაც უწოდებს და მასში განსაკუთრებით მოსწონს სიტყვისა და გამოსახულების ბალანსის ძიება, ნარატივი, რომლის შექმნაშიც ტექსტთან ერთად ნახატიც მონაწილეობს. ჩემი რესპონდენტი, მწერალი ვენ ჯენსენი ცნობილი კომიქსების ავტორია. მუშაობდა გამომცემლობა DC Comics-ის ერთ-ერთ ყველაზე ძველ და პოპულარულ კომიქსებზე, მათ შორისაა, "ფლეში", რომელიც 1959 წლიდან გამოდის და "მწვანე ლამპარი" – ის საერთოდ 1941 წელს შექმნილი კომიქსია. ეს ჟანრი ამერიკული კულტურის ნაწილია, თუმცა ვან ჯენსენი ამ ინტერვიუში მეუბნება იმასაც, თუ როგორ შეიძლება ამ ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული და ცნობილი ლიტერატურული ფორმის პოპულარიზაცია სხვა ქვეყნებშიც.
ინდიგო: კომიქსების წერამდე ჟურნალისტი იყავით, მერე მთლიანად კომიქსების მწერალი გახდით. რატომ მაინცდამაინც კომიქსი?
ვენ ჯენსენი: პირველ რიგში იმიტომ, რომ ვიზუალურად ვფიქრობ. წერის პროცესში ყოველთვის მკაფიოდ ვხედავ იმ ამბავს, რასაც ვწერ. კომიქსი კი ყველაზე ვიზუალური მე
