აკრძალულები და კრძალულები

პარეიდოლია – ესაა ფსიქოლოგიური ფენომენი, როდესაც ადამიანი იმას ხედავს ან ესმის, რაც მისთვის ხელსაყრელია ან მნიშვნელოვნად ეჩვენება, ან მისთვის ნაცნობ სააზროვნო თუ ყოფით მოდელთანაა კავშირში. მაგალითად, შემწვარ კვერცხზე ქრისტეს გამოსახულებას რომ ნახულობენ ფანატიკოსები, ეგეც პარეიდოლიაა და კიდევ რამდენი რამე... შეიძლება ასეთ ფაქტთან გვაქვს საქმე ცენზორების შემთხვევაშიც. შეიძლება ისინი მართლაც ხედავდნენ ეგზისტენციურ საფრთხეს, როცა კრძალავდნენ, მაგალითად, "ელისი საოცრებათა ქვეყანაში"-ს. მოუხერხებელი მაგალითია, მესმის, მაგრამ ნებისმიერი მაგალითი ასეთი ან უფრო აბსურდული იქნებოდა, რადგან თავად ცენზურის ბუნებაა აბსურდული.

ფრანსუა რაბლეს წიგნები გამოცემისთანავე რომ იკრძალებოდა, ეს რაღაცნაირად შეიძლება ლოგიკურ ჯაჭვში ჩააბა – პროვოკატორი გენიოსი იყო, ასეთები, აბა, რომელ ცენზორს უყვარს, არც ჰენრი მილერის „კირჩხიბის ტროპიკის“ აკრძალვა გაგიკვირდება – ასეთი წიგნები ყოველთვის აშფოთებთ „ზნეობის დარაჯებს“ და, ბოლოს და ბოლოს, არც ს