მწვადამიანი
1.
– მოშორდით ქვაბს, – თქვა მამამ და ოთახიდან გავიდა.
მე, ჩემს ძმას შევხედე.
დედამ, გაზზე შემოდგმულ ქვაბში, წყლის ტემპერატურა თითით შეამოწმა და მითხრა:
– ნუ ნერვიულობ, დე, ღორია!
ჭიშკართან რომ ვილისი გაჩერდა, მე და ჩემი ძმა ეზოში ომობანას ვთამაშობდით. მამამ საბარგული გახსნა, მანქანიდან ჭყვიტინი გაისმა. ჩვენ თამაში შევწყვიტეთ და ჭიშკრისკენ გავიქეცით.
ღორს ფეხები თოკით ჰქონდა შეკრული. არსად გამქცევი არ იყო, თითქოს ბედს უკვე შეეგუაო, მამას მხრებზე ჰყავდა მოგდებული და რეზინის ჩექმებით ტალახიან ეზოში მოაბიჯებდა.
– მძიმეა ეს შობელძაღლი! – თქვა და ფარდულისკენ გაემართა, რომელიც სახლის უკან, მოშორებით იდგა.
2.
შობის წინა დღეს ღორის დაკვლა ჩვენს სოფელში ტრადიცია იყო. ყველა ეზოდან ისმოდა ყელგამოჭრილი ღორის ჭყვიტინი. კაცები შეშას ჩეხავდნენ, ქალები ცეცხლს ანთებდნენ და სპეციალური სანელებლებით შეკმაზული შიგნეულობა მინის ქილებში გადაჰქ
