Pis and love
23.05.2016შარშან ნოემბერში ჩაკეტილ და იზოლირებულ ბრიუსელში ყოფნა რაღაცნაირად სახალისოც კი იყო: ამაყად ვატარებდით დახმარებისთვის მზადმყოფი, სოლიდარული მოქალაქეების იმიჯს. პოლიციისა და დაზვერვის სამსახურების მუშაობისთვის ხელი რომ არ შეგვეშალა, კატების სიურრეალისტური ფოტოების დაპოსტვაც დავიწყეთ. მუშაობით გადაღლილები სიამოვნებით დავრჩით სახლში, როცა გვიბრძანეს, გარეთ არ გამოხვიდეთო და შვილებს ვეთამაშეთ.
თუმცა, რაღა რამდენიმე თვის წინანდელი ნოემბერი. ბრიუსელის ტერაქტებამდე ერთი კვირა რჩებოდა, როცა ჩემს უბანში ანტიტერორისტული სპეცოპერაციის მიმდინარეობისას, სახლის თავზე ვერტმფრენები რომ დაფრინავდნენ, ნახევრად ხუმრობით ვყვებოდი ეჭვმიტანილებისა და პოლიციის სახურავებზე ხტუნვა-ფრენის ამბავს. მერე რამდენიმე დღეში სალაჰ აბდესლამი დააკავეს. განვიხილეთ, მაგრამ ისე, სხვათაშორის. ეს ყველაფერი რატომღაც ძალიან შორს დარჩა ჩვენგან, არ შეგვეხო.
22 მარტის დილას ახალი ამბები წავიკითხე, ჯერ მხოლოდ ზავენტემი იყო მომხდარი. ჩემს ქმარს დავურეკე სამსახურში, მისი ოფისი მაალბეკის მეტროს გვერდითაა და ვკითხე, იც
