ელეგია: ყელსაბამი | ვახტანგ ჯავახაძე
აქ.ახლა ვახტანგ ჯავახაძე კითხულობს "ელეგია: ყელსაბამი"
"დაცარიელდა კაბა, საწოლი, სარკე, სათვალე, ქოლგა ─ შენები ყველაზე მეტად ყელსაბამს უჭირს, მაგრამ მე ვეღარ შევეშველები. ყველგან შენ ხარ და შენ აღარა ხარ, ყველა ნივთი და ყველა საგანი ─ შენ მიიზიდე, შენ მიითვისე, შენ ამოავსე ჩვენი საკანი, რომელიც თითქოს ცარიელია, საიდუმლოა თითქოს სერობა, სადაც ერთმანეთს ედავებიან შენი შენობა და უშენობა.
ადრე დაღამდა, შენი სენაკი მიმწუხრის მთვარემ მოავარაყა, გირეკავენ და სახლში არა ხარ და არამარტო სახლში არა ხარ"
ფოტო: თაკო კიკვაძე
"დაცარიელდა კაბა, საწოლი, სარკე, სათვალე, ქოლგა ─ შენები ყველაზე მეტად ყელსაბამს უჭირს, მაგრამ მე ვეღარ შევეშველები. ყველგან შენ ხარ და შენ აღარა ხარ, ყველა ნივთი და ყველა საგანი ─ შენ მიიზიდე, შენ მიითვისე, შენ ამოავსე ჩვენი საკანი, რომელიც თითქოს ცარიელია, საიდუმლოა თითქოს სერობა, სადაც ერთმანეთს ედავებიან შენი შენობა და უშენობა.
ადრე დაღამდა, შენი სენაკი მიმწუხრის მთვარემ მოავარაყა, გირეკავენ და სახლში არა ხარ და არამარტო სახლში არა ხარ"
ფოტო: თაკო კიკვაძე
