მგონი, რუსეთში არ ყოფილა მეორე ასეთი იმპერატორი, რომელსაც, სალდათის ჩექმიდან პუშკინის ლექსამდე ყველაფერი მხოლოდ თავისად მიაჩნდა.
ერთი კი ნამდვილად ის იყო, რასაც ჩვენ გლეხურ შრომას ვეძახით. მძიმე და მართალი, იმიტომ რომ მიწას ვერ მოატყუებ.
მამაჩემი ამბობდა, სახლები ადამიანებივით არიან, დროთა განმავლობაში იცვლებიან და შეიძლება ვერც კი იცნოო. ასეთი აღმოჩნდა სახლი #185-იც.
ყველაზე მასშტაბური პირველმაისობა 1901 წლის 18 აპრილისთვის დაიგეგმა. მუშების მხრიდან მთავარი ორგანიზატორები არაქელა ოქუაშვილი და ზაქარია ჩოდრიშვილი იყვნენ.
25 თებერვალს მე ვიგრძენი, თუ როგორ შემოვიდა ტანში მჭრელი მახვილი, რომელიც მას აქეთ დღითი-დღე უფრო ღრმად მერჭობა.
მოუსმენთ ქალაქს – წაიკითხავთ ნაწყვეტებს ისტორიებიდან, რომლებიც იმ შემთხვევაში ამოდის ზედაპირზე, თუკი ფასადზე ბათქაში გადაიფხიკება.
მეფე ცდილობდა, რუსეთის ყურამდე არ მისულიყო მისი მცდელობები, ეპოვა ახალი უცხოელი პარტნიორები ქვეყნისთვის სასარგებლო გეგმების დასაწყობად.
მთელი მზიური ტრუპებითაა სავსე. სადაც ეხა კორპუსები დგას. მზიური და კუს ტბა იყო ეგეთი წიომნი ადგილები.
ეს სტატია ეფუძნება კვლევას, რომელიც 9 აპრილის დარბევაზე საერთაშორისო გამოხმაურების შესახებ საკურსო ნაშრომისთვის ჩავატარე
1933 წელს კრემლში, ბერლინიდან სპეციალური დიპლომატიური პაკეტი მივიდა ამხ. სტალინის სახელზე.
სამი სტუდენტი იჯდა. მათ თავის დაკვრის მაგივრად, სიცილი ატეხეს და ქუდები არც მოიხადეს, მხოლოდ წვერებს შეეხნენ.
ღალატის გამო გეგმა ჩავარდა. იმედი უკვე გადაწურული იყო. 16 მარტს საბოლოოდ შეწყდა სროლა. მთავრობა ემიგრაციაში წავიდა. საქართველო გაწითლდა.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.