გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
თარგმნა თამარ ბაბუაძემ
ზურაბ ქარუმიძის ერთ-ერთი ბოლო ტექსტი - როგორია თბილისი დღეს, თავის პოსტფანტასტიკურ ყოფაში?
„თბილისი აღმართებისა და სიმაღლეების ქალაქია. ჩემს ბავშვობაში არ იყო ოჯახი, რომელსაც არ ჰქონდა ციგა.“
„ჩვენს წარმოდგენაში ყველასთვის ერთნაირად იყო აფხაზეთი, ერთნაირი იყო - განწყობა იგრძნობოდა და მაგას ეძახდა მამაჩემი ომის სუნს. აქ ომის სუნი აქვთ პატარებსაცო.“
თბილისი სხვა დედაქალაქებზე გაცილებით სწრაფი ტემპით იცვლება და მისი ისტორიული ზონებიც, უჩვეულო, ბევრის აზრით, შემაშფოთებელი სიჩქარით ქრება
ისტორიკოსი გაბრიელ ჩუბუნიძე საბჭოთა და პოსტსაბჭოთა თბილისში ანტისანიტარიის შესახებ
საქართველოში 1990-იან წლებში, განცდილი პოლიტიკური და ეკონომიკური კატასტროფა ადამიანთა ცხოვრების ყველა ასპექტში აისახა. ყველაფერთან ერთად, საჯარო ტრანსპორტის მუშაობაც მოიშალა.
არ მოიძებნება სახელმწიფო, რომელშიც ბოლო სართულის მაცხოვრებელს შეუძლია სახურავის პრივატიზაცია, თანაც დაშენების „პერსპექტივით“.
ზოგადად, როდესაც არეალში მოსახლეობის მატებას სარეკრეაციო სივრცეების პროპორციული ზრდა არ მოსდევს, იკლებს ერთ მოსახლეზე გამწვანების მაჩვენებელი.
დღეს დიდი დიღომი სწრაფად იზრდება. მოსახლეობის რაოდენობაც მატულობს და უსისტემო განაშენიანებით დაფარული არეალებიც.
ამ ესსეში აღწერილი ჩემი სამი „აჩრდილი“ ერთსა და იმავე უბანში მდებარე, მეხსიერების ადგილებად ქცეულ სამ ურბანულ ალაგს უკავშირდებოდა.
ადამიანი ათასწლეულებია აწყობს პირად და საზიარო სივრცეს შიშთან გასამკლავებლად. აშენებს ბარიერებს და ღობე-ყორეს თავდასაცავად. რაზეა დამოკიდებული უსაფრთხოების შეგრძნება თანამედროვე ქალაქში?
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
