ხე ჩემი და მიწა სხვისი | ელენე ფიფია

და რადგანაც ვერასდროს ასრულებდა ამბავს, თუმცა ხშირად ამბობდა, რომ უნდოდა დასრულება ამბის.

და ზოგჯერაც ისე იყო, გავიგე და არ მომესმა, მითხრა, ჩემო ძვირფასო, დავასრულე ახლა. როგორც ხედავთ, როგორც მიხვდით, ეს ამბავი იმისია, შეერევა ვისაც ის, რაც სხვისია.