გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
შუქრუთელები ნახევარ წელზე მეტია, „ჯორჯიან მანგანეზისგან“ საკუთარ სოფელსა და სახლებზე მიყენებული ზიანის ანაზღაურებას ითხოვენ.
აქ დავრჩებოდი. უნდა დარჩე. უკვე მიყვარს.
და რადგანაც ვერასდროს ასრულებდა ამბავს, თუმცა ხშირად ამბობდა, რომ უნდოდა დასრულება ამბის.
რატომ არის უფსკრული განვითარების სამთავრობო ხედვას და ფართო საზოგადოებრივ ინტერესს შორის?
ფილმი მომზადებულია პროექტის „დუხობორელი მლხენელები“ ფარგლებში.
მერამდენე წრეა? ერთზეც წავალ. და დანიშნული წერტილიდან ტბის პირას, ისევ წინ, ოვალურად გაყვანილ ბილიკზე ვაგრძელებ გზას.
როგორია სასტუმროს ბიზნესის მართვის ახალი მოდელი
ამ ქალაქში სიზმრებს ვეღარ ვხედავ, სანაცვლოდ დღისით ვხდები ყოველდღიურობის კოშმარების ნაწილი.
24 საათით ადრე მიღებული გაფრთხილება ზარალს 30 პროცენტით ამცირებს.
საუბარი „მწვანე ალტერნატივის“ დირექტორთან, ნინო გუჯარაიძესთან
იმერეთი თავისი მღვიმეებით ერთ მთლიან სისტემას ქმნის. ამიტომ ის, რაც ცალკეული გამოქვაბული გვგონია, შეიძლება სხვა ქვაბულში გასასვლელად გამოდგეს.
მე ტყის პირას ვცხოვრობდი. ეზოს არ ჰქონდა ღობე და ეს ჩემი სამყარო იყო.
იცი, როგორი ხმა აქვს მწვანეს?
როგორ წარმოუდგენიათ ბავშვებს სამყარო 50 წლის შემდეგ?
აქ არასდროს წყდება მადნის მოპოვება, არასდროს ჩერდება ბურღი და ვიღაცა ყოველთვის შრომობს.
ადამიანები, ვისაც ჭიათურაში შევხვდით, სპეციალურად არ გვიძებნია. ყველა, ვინც გავიცანით, შემთხვევით შეგვხვდა და ზოგჯერ ერთმა მეორე გვაპოვნინა.
ეს სახლი ბაბუაჩემის დროს არის აშენებული, მაგრამ მიწისძვრამ ვერაფერი უყო, ახლა დაიხსნა კედლები.
"მე გავარდნა მიყვარს. შორს ველურ ადგილებში დავდივარ".
ალბათ იმიტომ, რომ დავბრუნდე, თუმცა ზუსტად მაქვს გააზრებული, რომ ერთხელაც, შესაძლოა, ვეღარც დავბრუნდე.
ძილის წინ სამზარეულოში მშობლების საუბარს მოჰკრა ყური: „მხეცები, – ამბობდა დედა, – ხეს რას ერჩოდნენ.
შენ თუ არაფერი გააკეთე და მხოლოდ მოიხმარე, სადამდე მოვალთ?
გლობალური დათბობა თან რეალურია, თან აბსტრაქტული. პირდაპირ, თითქოს, მის შედეგებს ვერ გრძნობ, მის გავლენებს დღესვე
ჩემთვის იქაურობა – თავისი დამწვარი თუ გადარჩენილი ნაძვებითა და ფიჭვებით, მაინც უძვირფასესი „მეხსიერების ადგილია“, რომლის დავიწყება და რომლისგან თავდახსნა შეუძლებელია.
ამ ბაღის ისტორია ზუსტად ირეკლავს იმ ძვრებსა და სიახლეებს, რაც იმდროინდელ თბილისში იწყება.
მდიდარი, აყვავებული და ლამაზი გარემო მხოლოდ მათ მეხსიერებაში შემორჩა.
მზე არის ღმერთისგან ნაჩუქარი ცაში ჩამოკიდებული გენერატორი, რომელიც ადამიანებისთვის ერთადერთი და პირველადი ენერგიის წყაროა
ამას წინათ, მთაწმინდის ტყეში სეირნობისას, ჩემმა უკვე სამწლინახევრის შვილმა მითხრა: „მამა, შენ იცი, ბუნება ქალაქია, სადაც ბევრი ხეებია?!“
ყველაფერი უნდა შეიცვალოს, ახალი პოეზია უნდა მოვიდეს. მარტო ლექსი ხომ არაა პოეზია, ახალი სამყარო გვინდა.
ბუნება ადამიანი არ არის, რომ ჩანაფიქრი შუა გზაზე შეწყვიტოს, ან ბოლომდე მიყვანა მობეზრდეს, მოიწყინოს. განა ბუნებას მოუწყენია ოდესმე?
დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრის სტატისტიკური მონაცემების მიხედვით, რუსთავში 2012-დან 2018 წლამდე დაახლოებით ორჯერაა გაზრდილი სუნთქვის ორგანოთა ავადმყოფობის შემთხვევები,
სასტუმრო, სადაც ბუნების ნაწილი ხდები
❝მე არ მომწონს მეტალურგთა ქალაქი რომ ჰქვია, არც ის მომწონს მეწარმეთა ქალაქი რომ ჰქვიას❞.
ამ ვირუსით სიკვდილის ფენომენი შემობრუნდა. ის მანამდე დავიწყებული გვქონდა.
რაც უფრო მოუწესრიგებელი, მტვრიანი, პრობლემურია ქალაქი, მით უფრო მკაფიოდ ხედავენ ადამიანები გზის პირზე გაწოლილ გამონაბოლქვის შავ ზოლს.
ვერ ატყობ, რომ სუპერმარკეტების და, ზოგადად, ბრენდების მარკეტინგის მსხვერპლი ხარ?
წელამდე თოვლი, დრო და სიჩუმე... დაუვიწყარი დღეები – დღისით ცხოველების კვალზე მიყოლა, საღამოს „ფეჩთან“ ჯდომა და საუბრები.
ბოტანიკურ ილუსტრაციებს ეწოდა „ხელოვნება, რომელიც მეცნიერების სამსახურში“ დგას.
სადღაც, შიგნით, სულ შიგნით, მაინც არ მასვენებს ფიქრი, რომ დიდი ქალაქი რომ აერჩია – ყველაფერი უფრო ადვილი იქნებოდა.
ეს ადგილი აჭარაში, ალბათ, ყველაზე მეტად ჰგავს აფხაზეთს.
"ქალაქების გაველურება პასუხია იმ რეალობაზე, რომელიც თავად შევქმენით."
მე ვიყავი ერთი ახალგაზრდა, ვინც აქ დაბრუნდა და კიდევ ჩვენ მეზობლად – ერთი წყვილი. იმედია, შევძლებთ, სიცოცხლე დავუბრუნოთ აქაურობას.
ენთუზიასტთა პატარა ჯგუფი აჭარაში 5 თებერვალს, მას შემდეგ გავემგზავრეთ, რაც ბუნების დამცველთა აქტივისტების დახმარებით საზოგადოებამ შეიტყო, რომ ყოფილი პრემიერ-მინისტრი ბიძინა ივანიშვილი საკუთარი ეზოსთვ
25 წლის მერე ჩვენი ზაფხულის სახლიც ვიპოვე ოჩამჩირეში. ეზოში, სადაც ჩემს ბავშვობაში მხოლოდ ერთი ლეღვის ხე იდგა, ახლა ტყეებია, სახლის შიგნით კი აბლაბუდების ფენები.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: