მიმოწერა, როგორც „საკუთარი ოთახი“
03.03.2021
ქალებისთვის წერა ადვილი არასოდეს ყოფილა. საქართველოში მცხოვრები ქალებისთვის წერას თავიდანვე პოლიტიკური მნიშვნელობა ჰქონდა. მათი სახელები უსამართლოდაა დავიწყებული. მათგან ნაცნობი მხოლოდ ეკატერინე გაბაშვილია. მე-19 საუკუნის 60-იანი წლებიდან საჯარო სივრცეში ისინი წერით გამოჩნდნენ. ერთ-ერთი პირველი ბარბარე ჯორჯაძე იყო. მან წერა ქალთა უფლებებზე დაიწყო.
ოციანი წლების ბოლოდან ტოტალიტარული და პატრიარქალური წნეხის გამო, ქალი ავტორების თვითგამოხატვის ერთადერთ ფორმად პირადი მიმოწერა იქცა.
მიმოწერის ნახვა ვრცლად შეგიძლიათ აქ.
მწერალ ქალთა კორესპონდენციაზე არსებობს ლელა გაფრინდაშვილის სამეცნიერო სტატია „წერა, ბედისწერა და ქალების მიმოწერა“, სადაც „XX საუკუნის 20-30-იან წლებში, მწერალ ქალთა ხელნაწერები და მიმოწერებია შესწავლილი, საქართველოს შემოქმედებითი ერთობების შესახებ არსებულ საარქივო მასალასთან ერთად. ნაშრომის სრულად ნახვა შესაძლებელია ამ ბმულზე.
ტექსტი განახლდა 2022 წლის 7 დეკემბერს
ოციანი წლების ბოლოდან ტოტალიტარული და პატრიარქალური წნეხის გამო, ქალი ავტორების თვითგამოხატვის ერთადერთ ფორმად პირადი მიმოწერა იქცა.
მიმოწერის ნახვა ვრცლად შეგიძლიათ აქ.
მწერალ ქალთა კორესპონდენციაზე არსებობს ლელა გაფრინდაშვილის სამეცნიერო სტატია „წერა, ბედისწერა და ქალების მიმოწერა“, სადაც „XX საუკუნის 20-30-იან წლებში, მწერალ ქალთა ხელნაწერები და მიმოწერებია შესწავლილი, საქართველოს შემოქმედებითი ერთობების შესახებ არსებულ საარქივო მასალასთან ერთად. ნაშრომის სრულად ნახვა შესაძლებელია ამ ბმულზე.
ტექსტი განახლდა 2022 წლის 7 დეკემბერს
