როგორც ვაზროვნებთ ( As we think )

1945 წელს, მაშინ როცა ჯერ კიდევ არაფერი მოასწავებდა ტელევიზიის ეპოქის დაბადებას და როდესაც წარმოდგენაც არ გვქონდა პერსონალურ კომპიუტერზე; როდესაც არ არსებობდა სივრცე, სადაც დავპოსტავდით ჩვენს აზრებს, აპეტიტური საუზმისა და ახალი ტანისამოსის ფოტოებს, ჩავერეოდით უსაფუძვლო კამათში უცხოებთან, გავაკრიტიკებდით პრეზიდენტს, პაპს, ჩვენს მეზობლებს ხმაურისთვის; როდესაც საჯარო სივრცე ჯერ კიდევ იყო ყავის სახლი, ლუდის ბარი და სუფრა, ხოლო ინფორმაციის წყაროები – კინოთეატრი, რადიო და გაზეთები, წყნარი ოკეანის თავზე ჰაერში აიჭრა თვითმფრინავი, რომელსაც ჰიროსიმასა და ნაგასაკის დაბომბვით მსოფლიოსთვის უნდა ეჩვენებინა ტექნოლოგიური პროგრესის დამანგრეველი ძალა.

მაშინ, ჟურნალმა „ატლანტიკმა“ ორჯერ, დაბომბვამდე და დაბომბვის შემდეგ (მცირე შესწორებით) გამოაქვეყნა ამერიკელი ინჟინრისა და ვიზიონერის ვანევარ ბუშის სტატია – „როგორ შეიძლება ვიფიქროთ“ (As we think ).

1945 წელს ამისთვის ცოტას ეცალა, არადა, ბუშმა ამ სტატიაში შემოგვთავაზა კონცეფცია, თუ როგორ შეეძლო კაცობრიობას, ტექნოლოგიური განვითარების ბუნება