მამა | თამარა, 38 წლის, გორის რაიონის სოფელ წითელუბნიდან

თამარა, 38 წლის, გორის რაიონის სოფელ წითელუბნიდან, ამჟამად ცხოვრობს სოფელ ხვითში (კასპის რაიონი)

1980-იანი წლების ბოლოს წითელუბანი სამასკომლიანი სოფელი იყო, კულტურის სახლიც გვქონდა და ცხრაკლასიანი საშუალო სკოლაც. საერთოდ ქართველზე და ოსზე უფრო შერეული ჯიში არ არსებობს და ჩვენს ოჯახშიც დედაჩემი ქართველია, მამა – ოსი, მაგრამ ბებია მისი მხრიდან იმერელი მყავდა. სახლში ქართულად ვლაპარაკობდით, ოსურად თითო-ოროლა სიტყვა თუ ვიცოდი საბავშვო ბაღიდან.

დასაწყისი კარგად არ მახსოვს, მაგრამ მგონი აჭარელი ეკომიგრანტების დროებით ჩამოსახლებას უკავშირდება. ჩემმა იმერელმა ბებიამ მაშინ წელიწად-ნახევრით 11 სულიც კი შემოასახლა სახლში, მაგრამ ხალხში პანიკა და შიში იყო, აჭარლები აქ დარჩებიან და ჩვენ სახლებს დავკარგავთო.

მაშინ 9 წლის ვარ, ტელევიზორიდან სულ იმას გადმოსცემენ, რომ მიტინგებია, ეკრანზე თოფებიანი კაცები ჩანან. ხშირად მესმის ხოლმე, უფროსები სახლში ლაპარაკობენ: რატომ მოხდა ეს ამბავი, რა დამიშავე შენ და მე როგორ უნდა დაგინდო შენ. ოსებიც აკეთებდნენ და ესენიც. ცხინვ