ახალი თაობის Woodstock-ი

თითქმის ყველაფერი, რაც საქართველოს გლობალურ რუკაზე თუნდაც პატარა ადგილს ანიჭებს, დასაფასებელია. რაც უნდა უცნაურად ჟღერდეს, ამ როლში, "ჩაკრულოს", გიორგი ქინქლაძის, საქართველოს მესამე პრეზიდენტის, რაგბის და სხვა რამეების გარდა, კლუბური ცხოვრებაც გვევლინება. თუმცა, თუ კლუბურ ცხოვრებასთან ასოცირებულ მუსიკალურ ჟანრზე (რომელშიც იმდენი ქვეჟანრია, ჭეშმარიტ მუსიკალურ სნობსაც გაუჭირდება, ყველას ცოდნაზე გამოთქვას პრეტენზია) მიდგა საქმე, ამ ჟანრს საქართველოში უცნაურობები არასდროს აკლდა. ასე მაგალითად, ლამის უკვე კლიშედაა ქცეული ის ფაქტი, რომ ელექტრონული მუსიკის ქართველმა პიონერებმა ამ მუსიკის კეთება ენერგოკრიზისის დროს დაიწყეს.

მეტიც, სწორედ ამ ენერგოკრიზისისას შეიქმნა ისეთი ღირებული მუსიკალური პროდუქტები, როგორიცაა გოგი ძოძუაშვილისა და მისი მეგობრების 1997 წლის ნამუშევრებიდან აწყობილი და 2004 წელს Max Ernst-ის ლეიბლზე გამოცემული ალბომი, Post Industrial Boys, ან ნიკა მაჩაიძის 2002 წლის Sestrichka (WMF Records).

მაგრამ ამ ეგზისტენციალურად საშიში და დანარჩენი სამყაროსგან იზოლირებული