გამარჯვებული ისტერიკა | ლაშა ბუღაძე

იმედია, თბილისის მერის არჩევნები ნელ-ნელა მაინც დაემსგავსება კლასიკურ ქართულ არჩევნებს, თორემ რაღაც მეტისმეტად დუნედ მიდის ყველაფერი...

კი დაეტყო ამ ბოლო დროს გარკვეული გამოცოცხლების ნიშნები – ერთ-ერთი (უფრო სწორად, ერთადერთი) უპარტიო კანდიდატი, როგორც ჩანს, ყველაზე მეტად უშლის ნერვებს ხელისუფლებას და ასე თუ ისე რაღაცნაირად გამოხატავს კიდეც მის მიმართ ამ ნერვებისშლას – მაგრამ, ჯერჯერობით, ეს მაინც არაა ის გზა, რა გზაც ძალაუფლების (და ამომრჩევლის გულების) მოსაპოვებლად უნდა გაიაროს კანდიდატმა...

რა ვქნათ, არ გვიყვარს არც საზოგადოებას და არც ხელისუფლებას (რომელიც რაც უნდა ცხვირი ვიბზუოთ, ყოველთვის ჩვენი პირმშოა) არც მოსაწყენად კულტურული და ადამიანური პოლიტიკური პროცესი და არც მოსაწყენად კულტურული და ადამიანური არჩევნები...

ყოველ შემთხვევაში, ხმას არასდროს მივცემთ ისეთ კანდიდატს, ვინც კულტურულად და ადამიანურად წარმართავს პოლიტიკურ თუ საარჩევნო პროცესს...

ასე სადაა, კულტურულად და ადამიანურად, ანუ წყნარად და მშვიდად ატარო წინასაარჩევნო კამპანია და კულტურულად და