ლეილა – აფგანისთვის
24.08.2017 | 10 წუთიანი საკითხავიშინიდან გადის. სახლში პური უნდა მიიტანოს. 29 მაისია, ორშაბათი. 2017 წელი. პურს ყიდულობს, მაგრამ შინ ვერ ბრუნდება. უცნობები თავს ესხმიან და მანქანაში სვამენ. თუ არ ცდება, „ოპელში“. მერე გაიხსენებს – ზოგს პოლიციის უნიფორმა ეცვა. ქართულად ლაპარაკობენ. თავზე ტომარას აცმევენ. წინააღმდეგობას უწევს, მაგრამ ხელებს უკრავენ და ურტყამენ. მანქანა ადგილს სწყდება. საგარეჯოში ჩერდებიან, მანქანას ცვლიან. აფგანს ტომარას ხსნიან და თვალებს წებოვანი ლენტით უხვევენ. სავარაუდოდ, ლაგოდეხში ისევ ჩერდებიან, აქ ქართულ ლაპარაკს აზერბაიჯანული ცვლის. აფგანს ესმის, რომ სულ სადღაც რეკავენ, რაღაცას აზუსტებენ. წებოვანი ლენტიდან არაფერი ჩანს, თვალსაც ვერ ახამხამებს. მაგრამ ლაპარაკით ადვილად ხვდება, რომ საზღვარს უახლოვდებიან. ვიღაც აზერბაიჯანულად მის ვინაობას კითხულობს. პასუხობენ, რომ ეს აფგან მუხთარლია. მაინც ამოწმებენ. ნამდვილად ისაა, აზერბაიჯანელი გამომძიებელი ჟურნალისტი. პასპორტს არავინ სთხოვს. თან არც აქვს. სახლში დატოვა, ლეილასთან. საზღვარს იძულებით კვეთს. მოგვიანებით ადვოკატს ეტყვის, რომ ჯიბეში ფული ჩაუდეს. აზ
