მარკ ფიშერი - უვარგისი

მოზარდობიდან მოყოლებული დროდადრო დეპრესიით ვიტანჯები. ზოგიერთი დეპრესიული პერიოდი ძალზე დამაუძლურებელი იყო – თავს ვისახიჩრებდი, სამყაროს ვეთიშებოდი (თვეობით ვიჯექი საკუთარ ოთახში და გამოვდიოდი მხოლოდ იმისთვის, რომ მიმეღო უმუშევრობის ანაზღაურება ან მეყიდა იმ პროდუქტების მინიმალური რაოდენობა, რომლითაც ვიკვებებოდი) და ფსიქიატრიული კლინიკის იზოლატორშიც მომიწია ყოფნა. ვერ ვიტყოდი, რომ ამ სნეულებისგან გავთავისუფლდი, მაგრამ მახარებს ის, რომ ბოლო წლებში მსგავსი ეპიზოდები სულ უფრო იშვიათია. ეს, ნაწილობრივ, ჩემს ცხოვრებაში მომხდარი ცვლილებების შედეგია, და ასევე იმის, რომ ჩემი დეპრესიისა და მისი მიზეზების სხვაგვარი გაგება დავიწყე. მე ვყვები საკუთარი ფსიქიკური აშლილობის გამოცდილებაზე არა იმიტომ, რომ მასში რამე განსაკუთრებულს ვპოულობ, არამედ იმისთვის, რომ გავამყარო ჩემი მტკიცება იმის შესახებ, რომ დეპრესიის ბევრ ფორმასთან გასამკლავებლად საჭიროა მისი განხილვა ზეპიროვნულ და პოლიტიკურ და არა ინდივიდუალურ და „ფსიქოლოგიურ“ დონეზე.

საკუთარ