ნორჩი სხეულების არაკლასიკური ქორეოგრაფია
უკვე დიდი ხანია, თანამედროვე ცეკვამ (Contemporary dance) ქორეოგრაფიის ენა შეცვალა და მაყურებელს მეტი რეფლექსიის საშუალება მისცა. ლეთარგიული პრინცებისა თუ სილფიდების სასიყვარულო ისტორიების ნაცვლად, ქორეოგრაფები სათქმელს სხვაგვარად ქმნიან – გაბედული, ორიგინალური და ახალი ვერსიებით ან, სულაც, მუსიკის გარეშე; რიტმითა და ხმაურით, რომელიც კონკრეტული პერფორმანსისთვის დაიწერა. მათი ჩანაფიქრი ცეკვის განვითარებისთვის უაღრესად მნიშვნელოვანია, რადგან ზოგად ამბავზე კი არ გვიყვებიან, არამედ ქორეოგრაფის მკვეთრ სოციალურ, პოლიტიკურ თუ ესთეტურ განწყობებსა და გამოცდილებაზე; ანუ მოვლენებისადმი თავიანთ დამოკიდებულებას ისინი ცეკვის საშუალებით გადმოსცემენ. რაც თანამედროვე ქორეოგრაფიასა და კლასიკური ბალეტების დადგმას ერთმანეთისგან რადიკალურად განასხვავებს.
თბილისის საერთაშორისო საბალეტო ფესტივალი, რომელიც ივნისის ბოლოს გაიმართა, უკვე ჩაიკარგა მცხუნვარე ზაფხულით ნაკვებ და ხანძრების თემით გამორჩულ ჰედლაინებში. თუმცა, ბალეტომანებსა და თანამედროვე ცეკვით გულანთებულ სხვებსაც, კიდევ კარგა ხანს ემახსოვრება
