სასჯელი ჩვენი სახელით

რაღაც დალპა ამ სისტემაში. მაგდა პაპიძის საქმე ერთდროულად შეიცავს სახელმწიფო ბრალდების, ნაფიცი მსაჯულების ინსტიტუტის და მედიის გადაგვარების ნიშნებს. რა თქმა უნდა, შესაძლებელია ამ მსჯელობის განზოგადება, მაგრამ უფრო მოსახერხებელია, დასკვნები იმ საზოგადოების შესახებ გამოვიტანოთ, რომელშიც ეს პროცესი ვითარდება. ეს ესე არ ცდილობს დანაშაულის გამართლებას, მეტიც, ის იმასაც კი არ ცდილობს, დანაშაულის მოტივებს ჩასწვდეს, მისი სოციალური განზომილება იკვლიოს. უფრო პირიქით, მისი მიზანია, გამოარკვიოს დასჯის მოტივები და სასჯელის რეალური მიზანმიმართულება.

გადაგვარება გამომდინარეობს ხარვეზებიდან, რაც თან დაჰყვება გამოძიებას და სასამართლო პროცესს;

ის თავს იჩენს პროკურატურის მცდელობაში, ითამაშოს ნაფიცი მსაჯულების გრძნობებზე და ამით მიაღწიოს წარმატებას;

ჩანს მედიის ეთიკის ნაკლებობაში, რომელსაც სასამართლოზე გაჟღერებული ნებისმიერი, განსაკუთრებით კი ინტიმური დეტალები საზოგადოების სამსჯავროზე აღტყინებულს გამოაქვს;

და ჟიურიში, რომელიც იმ საზოგადოების სახეა, სადაც ქალის ჩაგვრის ისტორიუ