სხვა ენა | გიორგი მაისურაძე
„ამან განავრცო ენა ქართული,
და არ-ღა-რა იზრახებოდა სხუა ენა ქართლსა შინა თვინიერ ქართულისა“
ლეონტი მროველი
ქუჩის ხმა
ქუჩა ქალაქის ხმაა, მისი სამეტყველო აპარატია. ქალაქის ენა მხოლოდ ქუჩაში ისმის. მას სხვა ენა არ გააჩნია. ტელევიზია, რადიო, მთავრობა, პარლამენტი, სასამართლო, ეკლესია, სკოლა, უნივერსიტეტი – ხელოვნურ ენაზე მეტყველებენ, ისეთზე, რომელზეც ქუჩაში არ ლაპარაკობენ. ადამიანი გარეთ რომ გადის, მისი მეტყველება ქუჩის წესებს ემორჩილება. ქუჩა ენის რეპრეზენტაციის ადგილია.
დიდმა ფრანგმა ფილოსოფოსმა რენე დეკარტმა 17 წელი ისე იცხოვრა ჰოლანდიაში, რომ ჰოლანდიური ენა არ უსწავლია. ევროპული რაციონალიზმის ფუძემდებელი მიიჩნევდა, რომ როდესაც ენა არ გესმის, შენი ცხოვრება ნატურმორტს ემსგავსება. როდესაც ენა არ გესმის, ადამიანების ლაპარაკს ქუჩის ხმაურისგან ვეღარ აცალკევებ და მელოდიასავით აღიქვამ, რომელსაც მეტყველების ტონალობები წარმოქმნიან.
ჩემი ბავშვობისა და მოზარდობის ქუჩაზე, რომელსაც ყველა „მეოთხე ნადიკვარს“ უწოდებდა (თუმცა ეს
გირჩევთ
