ზაბინე შიფნერი - პოეტი კარიატიდი

როცა გასულ წელს ჟურნალ „არილში“ შენი ლექსები წარვადგინე, პუბლიკაციას სათაურად „პოეტი კარიატიდი“ დავარქვი. და ეს მხოლოდ იმის გამო არა, რომ თარგმნილ ლექსებს შორის, ერთს სათაურად „კარიატიდი“ ჰქონდა. შენ ბევრს წერ ქალის პრობლემებზე. რას ნიშნავს, ერთდროულად  იყო ქალი, დედა, პოეტი? 

მე განსაკუთრებული სიტუაცია მქონდა იმით, რომ ორი შვილი მარტომ გავზარდე. მათთვის დედაც მე ვიყავი და მამაც, განა მარტო ფსიქოლოგიურად, როგორც მარჩენალიც. სერიოზულად წერა მას შემდეგ დავიწყე, რაც პირველი შვილი გამიჩნდა.

ჩემი მანამდელი ლექსები და კრებულები დღეს ისე მეჩვენება, თითქოს სადღაც, სხვა ცხოვრებაში იყო, ჩემს ნამდვილ მეს იქ ვერ ვხედავ.

მშობიარობამ და იმის მომენტალურმა გაცნობიერებამ, რომ რაღაც წრებრუნვის ნაწილი გავხდი, რომელზეც აუცილებლად უნდა დავწერო და შთამომავლობას შემოვუნახო,  ინტესიურად წერა დამაწყებინა. თანაც ამ საქმის კეთება სახლიდან გაუსვლელად იყო შესაძლებელი. ლექსების წერა ხომ ბავშვის მოვლისა და კვების პარ