თავისუფლება არჩევანის გარეშე მხოლოდ „თავისუფლებას“ ნიშნავს

ამბობენ ხოლმე და მერე იმეორებენ ისეთ ფრაზებს, როგორიც არის, მაგალითად, ეს, რომ ხელოვნება თავისუფლებაში თამაშია. არ მიყვარს ასეთი აბსოლუტური და მრავლისმომცველი თემებით მარტივი თამაში. თავისუფლება – ჩემი ერის მიერ ბოლო წლებში ყველაზე ხშირი შეძახილი იყო და მაინც დარჩა ყველაზე ბუნდოვან ცნებად. ისე გაცვდა ჩვენს ლექსიკაში ეს ცნება, ვერ მოვასწარით გაგვეგო ის, ვერც როგორც ერის, ქვეყნის, ვერც ადამიანისა და საზოგადოების არსებობის ხარისხად, ფორმად. განვითარების საფეხურად. ამ ბუნდოვანებამ გამოიწვია ალბათ იმდგაცრუებებისა და დეპრესიის ისეთი სიმძაფრე, რომელმაც ბევრი ომისა და ურთიერთდაპირისპირების უმწვავესი ფორმის ეპიცენტრში ამოგვაყოფინა თავი. ადამიანის თავისუფლება ჩემთვის აზროვნებისა და საკუთარი თავის გამოხატვის უფლებასა და შესაძლებლობაში მდგომარეობს. მაგრამ არამხოლოდ. თავისუფლება კიდევ არჩევანია. არჩევანის არსებობა, არჩევანის გაკეთება და უნარი, ეს არჩევანი შენ გააკეთო.

თუკი ხელოვნება შესაძლებლობაა თვითგამოხატვის და თუკი ხელოვნებაში არსებობს არჩევანის სპექტრი, მაშინ შეიძლება ის