ჩადება და დასჯა, ანუ ძალაუფლების მანკიერი ალიანსი

„სამდივნოები გატენილია, ჩინოვნიკები ლამისაა ქუჩაში დასხდნენ,

თავადები სუფრას უსხედან, ჩვენს კაცებს კი სისხლის საღვრელად ერეკებიან,

ვინც თვლა არ იცის ოთხამდე კარგად, რვა კერძსა ყლაპავს...“

ბერტოლტ ბრეხტი

„ჩადების“ პრაქტიკისა და სადამსჯელო ნარკოპოლიტიკის აზრი რომ გავიგოთ და მასში რაიმე ლოგიკა დავინახოთ, საკმარისი არაა მხოლოდ „პოლიციური რეჟიმისა“ და „ძალის გადამეტების“, ან თუნდაც „დრაკონული კანონმდებლობის“ კრიტიკა. საპოლიციო სისტემა, კანონმდებლობა და მართლმსაჯულება უბრალოდ ცალკეული სიმპტომებია, ძალაუფლების იმ ფორმების გამოვლინებაა, რომელიც თანამედროვე საქართველოს მართავს.

ძალაუფლება აქ არც რომელიმე პარტიისა თუ სამთავრობო კოალიციის, არც რომელიმე ფორმალური თუ არაფორმალური მმართველის, ან მაღალავტორიტეტული პიროვნებისა და მის უკან მდგომი ინსტიტუციის ხელშია. ის არც დიქტატორულია, არც ავტორიტარული და არც ოლიგარქიული.

ძალაუფლება დღევანდელ საქართველოში სრულიად მიწიერ ფასეულობებზე დგას – „არაფერი პირადუ