განთიადის მრავალი ფრაგმენტი
ომი, კარნავალი, კრიმინალი, დაკარგული სამოთხეები, ბრაზი და სასოწარკვეთა, გადარჩენის ხერხები, ცეკვა და სიკვდილი, ალგორითმები, უკვდავება, პოეტური ტერორიზმი, შიში, თვითდესტრუქცია, შელოცვები და კონტროლი. კიდევ რომ გავაგრძელო აღწერა, კიდევ უთვალავი სიტყვა რომ ვიპოვო და ამ უთვალავი სიტყვით ზუსტად აღვწერო, დილა მაინც გაქრება. დილა განთიადია, მშვიდი, მღელვარე და საშიში. თბილი, თან სუსხიანი, ძვლებამდე რომ აღწევს. სასოწარკვეთილი, თან იმედით სავსე. ელვარე და თან უხილავი. თვითგადარჩენის და თვითგანადგურების ერთდროულობით, ფოლადივით უტეხი და ბავშვივით გულუბრყვილო. ერთ ცნობიერებაში დატეული ამდენი დაპირისპირებით, ალიონზე, ცის კაბადონზე იბადება ვარსკვლავი – დილა.
ზურა ჯიშკარიანის მრავალი გონება რთული აღსაწერია. სიტყვები ხელიდან გისხლტება ოქროს თევზივით. თითქოს, დილის ხმებია, ძილში რომ გესმის და გაღვიძებისას აღარ გახსოვს.
მარიამი: დილა, რითი დაიწყებდი შენს ავტობიოგრაფიას?
<
