კინო და ცენზურა 11 - კალიგარიდან ჰონეკერამდე | გერმანია

ნაწილი 11 

ზიგფრიდ კრაკაუერმა, რომელიც კინოზე დაწერილი ფაქტობრივად პირველი ყველაზე სერიოზული წიგნის – „კინოს ბუნება: ფიზიკური რეალობის რეაბილიტაცია“ – ავტორია, 1920-იანი წლების გერმანელი რეჟისორები, მათ შორის, დიდი რეჟისორები, არც მეტი, არც ნაკლები, ჰიტლერის გამარჯვებაში დაადანაშაულა. კრაკაუერის პოპულარულ წიგნში „კალიგარიდან ჰიტლერამდე“ გერმანელ ექსპრესიონისტებს ბრალი ედებათ რეალობისგან გამიჯვნაში, „ცხოვრების დინების“ შიშში, ზედმეტ გატაცებაში მისტიკით, ირაციონალიზმითა და ფანტასმაგორიით. ეს ბრალდება ეხმიანება მოსაზრებას, თითქოს, ვაიმარის რესპუბლიკის პოლიტიკამ, თავისუფლების ეიფორიამ, რომელიც პარადოქსულად თანაარსებობდა ეკონომიკურ სიდუხჭირესთან, ხელისუფლებაში ნაციონალ-სოციალისტები მოიყვანა. 

ამ მოსაზრებას გარკვეულწილად იმეორებს თომას მანიც თავის 1945 წელს დაწერილ ტექსტში „გერმანია და გერმანელები“, რომელშიც ბალზაკის სიტყვებს იხსენებს:  „გერმანელები ვერ უკრავენ თავისუფლების დიად ინსტრუმენტებზე, მაგრამ შეუძლიათ დაუკრან მუსიკალურ ინსტრუმენტებზე“. უხეშად