კიდევ ერთი დასაწყისი

ბოლო დროის ყველაზე მძლავრი სოციალური პროტესტები იმ ადამიანებს უკავშირდება, რომლებიც მძიმე სამუშაო პირობებში, საკუთარი ჯანმრთელობის და სიცოცხლის ფასად, ეკონომიკური სასოწარკვეთის ზღვარზე მყოფები დღემდე შრომობენ: ტყიბულის შახტებში, კაზრეთის ოქროს და სპილენძის საბადოებში, ჭიათურის მაღაროებში, თუ ზვარეში, სარკინიგზო გვირაბის მშენებლობაზე. მართალია, პროტესტის მასშტაბურობამ თუ დამსაქმებელთა ძალისხმევამ მათი ყოველდღიური სამუშაო გარემო დიდად ვერ შეცვალა, მაგრამ სამაგიეროდ მოხდა არანაკლებ მნიშვნელოვანი რამ: ადამიანის უსაფრთხო და ღირსეულ პირობებში შრომის საკითხი სოციალურ პრობლემად დადგა; და მას უფლებრივი განზომილება დაუბრუნდა. 

შრომითი ექსპლუატაცია ყველგან რომ შეიძლება არსებობდეს, ეს განსაკუთრებულად ცხადი ბოლო მოვლენებმა გახადა. წინააღმდეგობის კერები სრულიად სპონტანურად და თან თანმიმდევრულად გაჩნდა როგორც მძიმე მრეწველობაში, ისე – მომსახურების სფეროებში. აზოტის ქარხნიდან უკანონოდ გათავისუფლებული 350 დასაქმებული, სუპერმარკეტ „ფრესკოს“ და „ბიბლუსი გალერის“ მოლარე-კონსულტანტები – პროტესტმა