მანფრედ ხობოტი | პოეზია

პირველადი პირ-და-უკუ აფეთქება

ეძღვნება სტივენ ჰოკინგს, აღფრთოვანებით

უწყვეტად ფართოვდება

სამყარო

მუცელში ემბრიონი

სინათლის სიჩქარით

უმატებს

ცურვას თავის სამალავში

არსად უდევს ზღვარი

უსასრულოში

ჰქვია მარლიზ ვიქტორია ანდა ვერონიკა

წარმოსახვა ეხლება

წარმოსახულ დასასრულს

საკუთარი სანაყოფე წყლებით მოწამლული

დრო და სივრცე ბუნდოვანი იქნება მანამ

სანამ წინარე აფეთქება ოდესმე

არ მოისურვებს გამოსვლას ციცქნა სამყაროში

და დიდი სამყარო კვლავაც მიმართულებას

არ უკუაქცევს და კვლავაც

უკვე ორი და დაიბადა

სინათლის სიჩქარით შეიკუმშა

ერთ წამსაც კი არ აცდის შესაქმეს

დაი უმრწემესი ერთ წუთში

მყარად დგას როგორც ერთადერთი მარადისობა

გაფართოება და შეკუმშვა

სიკვდილი რაღაცით

ადრე თუ გვიან

სწრაფად თუ ნელ