პირადობის გარეშე | ინტერვიუ ირაკლი ხომასურიძესთან

პირადობასთან სულ პრობლემები მქონდა. ამას რელიგიასთან არაფერი კავშირი არ აქვს. ის უფრო ადამიანის უფლებებთანაა კავშირში. ჩიპიან პირადობას იმიტომ არ ვიღებ, რომ ამით ჩვენ ხელს ვაწერთ, რომ საერთო კომპიუტერში შეიკრიბება ჩვენი მონაცემები და „ისინი“ განკარგავენ ყველაფერს. ჩვენ არ ვიცით, ვინ იქნება ის, ვინც ამას გააკონტროლებს და თუ ამაზე უარს იტყვი, არავინ აღარ იქნები, დარჩები ბოგანოდ. პირადობის აღება ახლა დამჭირდა, როცა ოფიციალური დახმარება შემიწყვიტეს. ბევრი ვიბრძოლე, ვიშიმშილე და შეიძლება ითქვას, რომ ვიტანჯე კიდეც. ორჯერ სასამართლოს გზით მოვიგე ექვსთვიანი, დროებითი პირადობის გაცემის უფლება. სხეულშიც ხომ უნდა ჩაგვიდონ ნიშანი. ასეა ნათქვამი. ვისაც ეს ნიშანი არ ექნება, ვერ ივაჭრებს, ვერ იმოგზაურებს, უუფლებო იქნება. ამ დროს მახსენდება ქრისტეს შეგონება: ჩემი მორწმუნენი, რომელიც ამ ნიშანს არ მიიღებენ, მცირედით განძღებიანო, მაგრამ ჩემი მოწინააღმდეგენი, ვინც ამ ნიშანს მიიღებენ, ისინი ჭამენ, ჭამენ, მაგრამ ვერ გაძღებიანო. აიდიზე არ უთქვამს, მაგრამ ხომ თქვა.

მე 17 მაისს აქციაზეც ვიყავი. არ მი