პოეზია | შოთა იათაშვილი

XXI საუკუნის დასაწყისის პოეტი

ზარმაცებმა დაიწყეს ლექსების წერა.
წამოწვებიან დივანზე, ამთქნარებენ,
მუცელს იფხანენ,
არ იციან, რა აკეთონ და
ზუსტად ამ დროს თავპირისმტვრევით მოფრინავს მუზა.
ცერა თითზე ჩამოჯდება ან მუხლისთავზე,
მოუღიტინებს ზარმაცს და ისიც გახალისდება.
ლექსის წერა უქნარასთვის ხომ ის საქმეა,
არასდროს რომ არ დაეზარება.

ადრე იყვნენ რომანტიკოსები,
სიმბოლისტები,
ფუტურისტები,
დადაისტები,
იმაჟისტები,
კონცეპტუალისტები...
იყვნენ გაბრაზებულები,
დაკარგულები,
დამსხვრეულები...
ახლა იქნებიან ზარმაცები.
XXI საუკუნის პოეზია იქნება ზარმაცების პოეზია.
დივანზე წამოწოლილების,
ლეპტოპზე რომ აკაკუნებენ ლექსებს
და ამთქნარებენ,
ლექსების წერაში რომ დრო გაჰყავთ და
ხანდახან ამაში ფულსაც აკეთებენ,
სახელსაც ითქვამენ,
სხვადასხვა ქვეყნებშიც დადიან ლექსების საკითხავად და
პრემიების ასაღებად,
და ამ სხვადასხვა ქვეყნების სასტუმროებშიც
წვანან ფუმფულა ქვეშაგ