ქალაქი, როგორც არჩევანი

აბაშიძის ქუჩაზე ვცხოვრობ. Google Maps-ის თანახმად, ჩემი სახლიდან ვაკის პარკამდე მანძილი დაახლოებით 400 მეტრია, ამიტომ ბევრი ფიქრი არ მიწევს იმაზე, თუ სად გავასეირნო ჩემი რვა თვის გოგო. ფეხით სულ ათი წუთი მჭირდება, რომ თბილისის ცენტრის ყველაზე დიდ მწვანე კუნძულამდე მივიდე. უფრო სწორად, დამჭირდებოდა, ეს 400-მეტრიანი გზა ბარიერებით რომ არ იყოს მოფენილი. აქ მანქანაა გაჩერებული, იქ მშენებელს აქვს ტროტუარი მიტაცებული და ისე გამოდის, რომ სანამ პარკში მივალ, რამდენიმე სერიოზული დაბრკოლების გადალახვა და რამდენიმე ადამიანთან ჩხუბი მიწევს.

იმ ქალაქებიდან, სადაც ვყოფილვარ, თბილისი ერთადერთია, რომლის ცენტრშიც 4 კილომეტრის მანძილზე არცერთი გზისპირა გადასასვლელი არ არის ქვეითებისთვის. ამ მონაკვეთზე მდებარეობს რუსთაველის გამზირიც, რომელიც ჩქაროსნული ტრასა უფროა, ვიდრე ქალაქის ქუჩა (აბა, სცადეთ მიწისქვეშა გადასასვლელში ჩასვლა და შემდეგ ამოსვლა ეტლით). თუმცა, როდესაც ვამბობ, რომ რუსთაველის გამზირზე, სულ მცირე, სამი შუქნი