რაციოცეფი | ნონა ზანდარაშვილი, მედმუშაკების პროფკავშირის თავმჯდომარე

საყოველთაო დაზღვევამდე ჩვენი, ექთნების პირობები ბევრად უკეთესი იყო. სამაგიეროდ, პაციენტებს უწევდათ სახლის გაყიდვა და ბანკის ვალის აღება. ჩემი ხელფასი იმ წლებში 600 ლარი იყო. საყოველთაო დაზღვევა რომ შემოვიდა, გაგვიხარდა – ვიფიქრეთ, პაციენტიც შვებას ნახავდა და ჩვენც. 

მოხდა პირიქით.

სასწრაფო წესით ჩანაცვლდა ძვირი მედიკამენტები იაფიანით. როცეფინი 18 ლარი ღირდა და როცა სჭირდებოდათ, მის ნაცვლად, 68-თეთრიანი ბელარუსის გამოშვების რაციოცეფს იყენებდნენ. 

ამ დროს მე უკვე სუპერვაიზერად ვმუშაობდი კლინიკაში – ფინანსურ ნაწილში ვეხმარებოდი მენეჯერს, ამიტომ ჩემს ხელში გადიოდა ეს კალკულაციები და ვიცი: წინათ, კვლევებს როცა ითხოვდნენ ექიმები – „ემერტე“ იყო თუ „კატე“ – თავისუფლად კეთდებოდა. საყოველთაო დაზღვევის მერე, ამის უფლება აღარ გვქონდა. მითითება იყო, ჩავტეულიყავით საყოველთაო დაზღვევით განსაზღვრულ ლიმიტში. ამიტომ, ეს „ემერტე“ კვლევა იწერებოდა ფორმა-100-ში. როცა გაეწერებოდა პაციენტი, მერე ხელახლა რომ შემოსულიყო და თავისით დაეფარა თანხა. 

ვთქვათ, პაციენტს მოჰყვებოდა დაზღვ