საბავშვო ამინდი

“There are children in the morning
They are leaning out for love
And they will lean that way forever…” 

სანამ ვანთებთ ბუხარს. სანამ ვრთავთ ნაძვის ხეს. და ვამაგრებთ ანგელოზებს. სანამ ვწუწუნებთ ყინვასა და ვალუტის კურსზე. სანამ ვიღებთ თეფშზე ხორცის მსუქან ნაჭრებს. სანამ ვღეჭავთ და ვყლაპავთ. სანამ ვიღებთ მორიგ ომს და ვუყურებთ ახალ ამბებს და მერე ვიცავთ საკუთარ დუმილს, რადგან სიტყვებმა დაკარგეს სიმყარე და მათ ვეღარ ჩავეჭიდებით.

სანამ ცხოვრება ალგებრული ამოცანის რეალობას ემსგავსება, რომლის გმირებიც მხოლოდ მშრალი, აუტანელი მოცემულობის პირობებში არსებობენ. სანამ იხვეჭენ საგნებს, კონკრეტული სიჩქარეებით კონკრეტულ დროში ფარავენ უცნობ, სახიფათო მანძილებს. სანამ გადიან გზებს განადგურებული ადგილებიდან დამადლებულ ადგილებამდე მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩვენი ცოდნა, უსარგებლო, დავიწყებისთვის განწირული ცოდნა ერთხელაც გააღრმაონ. სანამ ზედმიწევნით კარგად ვსწავლობთ თვლას, სანამ ვითვლით, საშუალოდ, რამდენი მოკვდა წლის განმავლობაში, დღეში ან წუთში. სანამ ვყოფთ მათ ქალე