გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ახალციხელი ახალგაზრდები საუბრობენ საკუთარ ქალაქზე - სურვილები, ოცნებები და მომავალი.
Indigo Production X ევექსი • Evex
„ვცდილობთ, რომ ჩავეკვეხოთ ჩემს პატარა ოთახში, სადაც, ფაქტობრივად მარტო დრამი დგას. სულ ვეკვეტებით ხოლმე და ისე ვუკრავთ. მეზობლებს ვაწუხებთ. ცალკე სტუდია რომ გვქონოდა, ბევრად ადვილი იქნებოდა.
გთავაზობთ თანამონაწილეობას იმისათვის, რომ ეს პატარა სახლი ერგნეთში ბავშვების ახდენილ ნატვრად ვაქციოთ.
ყველაფერი ჯერ კიდევ წინ არის, ყველაფერი ჯერ კიდევ შესაძლებელია.
საოკუპაციო ხაზიდან 250 მეტრში ბავშვები ნატვრის სახლს აშენებენ.
სკოლაში ყოველდღიურად იკვებება ბავშვების 27 პროცენტი, არასდროს იკვებება ბავშვების 35 პროცენტი.
ამბები, ლექსები, ნოველები, მინიატურები ცოცხალია, რადგან ისინი სახელოსნოში იქმნება და საკუთარი თავისა და ძიების კვალი ატყვია.
ჟესტური ენის საგანმანათლებლო პროცესში გამოყენება საქართველოში 2014 წლიდან დაიწყეს. ენად კი მხოლოდ 2020 წელს აღიარეს.
თოჯინური სპექტაკლი "ლუნა და ციცინათელების პლანეტა" გაეროს მოსახლეობის ფონდმა (UNFPA) და მარნეულის კულტურის ცენტრმა ევროკავშირის დახმარებით მოამზადა.
ერთი კლასის ფიქრები – რა აწუხებთ და სწყინთ სკოლის მოსწავლეებს, რა აბედნიერებთ, რაზე ოცნებობენ და საუბრობენ.
ტრიალოგი – სამი თაობის საუბარი
დუდუ დადის ქალაქში და თანატოლებს ათას რამეს ეკითხება.
2022 წლის 3 აპრილს დებმა ნინო და ნათია გუსეინოვებმა მარნეულში გოგონათა პირველი საფეხბურთო ლიგა ჩაატარეს.
ვინ ყვირის სკოლაში ყველაზე ხშირად? რას არ თვლიან მოსწავლეები ძალადობად? და რატომ არ მიმართავენ არავის თუ სკოლაში ირღევა მათი უფლებები?
ვიდეოს ავტორია ყველა თინეიჯერი, ვინც ინდიგოს კონკურსზე თავისი ტექსტები, ფოტოები, ილუსტრაციები, მუსიკა, ვიდეო გამოუგზავნა.
გენდერული დისფორია მოზარდებს ცხოვრების ყველა სფეროში აფერხებს, ხელს უშლის სრულფასოვნად სწავლასა და კომუნიკაციაში, რადგან თან ახლავს ძლიერი შფოთვები, ან დეპრესია.
ვერასოდეს წარმოვიდეგნდი, რომ ჩემი შვილი...
თუ ხარ 13-19 წლის თინეიჯერი გაგვიზიარე: ფოტო, სიტყვა, ტექსტი, აუდიო, სელფი, ვიდეო, დღიური, ვლოგი, ჩანახატი, ილუსტრაცია ან ნებისმიერი რამ, რასაც შენთვის ინახავ.
მონიშნე შენი ადგილი საქართველოს ალტერნატიულ რუკაზე. გამოგვიგზავნე შენი ამბავი, განწყობა ან დამოკიდებულება ნებისმიერი ფორმით : ფოტო, სიტყვა, ტექსტი, ვიდეო, ხმა, ჩანახატი...
რა სწყინთ თინეიჯერებს და რას ვერ ხვდებიან უფროსები.
"პანდემიამ და დისტანციურმა სწავლამ მნიშვნელოვანი დარტყმა მიაყენა ბავშვების ფსიქიკურ ჯანმრთელობას".
დღეს მკვლევრები უკვე წერენ, რომ ბავშვის ტვინი, რომელიც მუდმივად ბრძოლის, გაქცევის და გაშეშების რეჟიმით ცხოვრობს, სტრესის ჰორმონითაა გაჟღენთილი
უფრო მნიშვნელოვანი მასწავლებლისთვისაც და მოსწავლეებისთვისაც დღეს ისაა, რომ დისკუსიები გამართონ და ჯგუფურად იმუშაონ პროექტებზე
როგორ წარმოუდგენიათ ბავშვებს სამყარო 50 წლის შემდეგ?
რას ამჩნევენ და განიცდიან მასწავლებლებთან ურთიერთობაში, სკოლის რა წესები მიაჩნიათ შემაფერხებლად და როგორია სასურველი სასკოლო გარემო, რომელიც მათ წარმოდგენაში არსებობს?
ამ ვიდეოში ქალები ძუძუთი კვების უპირატესობებსა და იმ სიძნელეებზე საუბრობენ, რისი გადალახვაც მოუწიათ.
"ბავშვის აზრი ძაან მნიშვნელოვანია იმიტომ, რომ ეს მისი ცხოვრებაა და მან უნდა მართოს და თვითონ უნდა იცხოვროს, არა"?
ბავშვების 72% ჯერ კიდევ საბჭოთა კავშირში აშენებულ სკოლებში დადის. ბევრი შენობა ამორტიზებულია. სკოლების ნახევარზე მეტს რემონტი სჭირდება, ან ახალია ასაშენებელი.
ფიზიკური ძალადობა მყისიერ რეაქციას იწვევს - ეს იმიტომ, რომ მისი კვალი ყოველთვის მკაფიოდ ჩანს. ფსიქოლოგიური ძალადობის ამოცნობა კი გვიჭირს, რადგან ის უჩინარია.
ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ ჩემი შვილის პრობლემა მე ვიყავი. თავი სამაგალითო მშობელი მეგონა, მარტო მისთვის ვცხოვრობდი.
ზუმი - ჩვენი დამარცხების სარკე
საცხოვრებელი უბნიდან 15 წუთის ფეხით სავალ მანძილზე სულ მცირე 2 ჰა ფართობის დიდი მწვანე სივრცე უნდა იშლებოდეს.
ბევრ ქვეყანაში მინიმალური დაშორება მწვანე სივრცესა და საცხოვრებელ სახლს შორის 300 მეტრია. მნიშვნელოვანია, რომ სამეზობლო პარკამდე მისასვლელი გზა თანაბრად უსაფრთხო იყოს ყველასთვის.
ქაოსური განაშენიანების ფონზე რთულია ქალაქში ისეთი საჯარო სივრცის მოძებნა, სადაც ბავშვები ჯანსაღ გარემოში უსაფრთხოდ შეძლებენ თვითგამოხატვას.
ძიძებსა და მშობლებს ბავშვებთან ურთიერთობაზე რომ ვეკითხებით, ძალიან განსხვავებულ პასუხებს ვიღებთ.
გადაიხედე ფანჯრიდან. არის თუ არა შენს სახლთან ადგილი ბავშვებისთვის - დახუჭობანასთვის? წუწაობისთვის?
ჩემი მეზობელი ბაბოს სულ ეუბნება: ამ ბავშვს ადრე მოუწია გაზრდაო. რომ ვფიქრობ, ეგ თან კარგია, თან ცუდი.
თამთა მიქელაძე გვიამბობს მსგავსი ინსტიტუციების ნაკლოვანებებსა და ლიცენზირების მინიჭების საკანონმდებლო ხარვეზებზე.
- პატარებმა ითამაშეთ იქით
ოჰ, როგორი წუნიაა, უჭმელი, მე ამის ასაკში ისეთი გურმანი ვიყავი, გიო, ერთი კოვზი დედის, ერთი კოვზი მამის, ერთი კოვზი ბებოს ხათრით, რა გაგიკეთო, რომ შეჭამო...
"ყველა ერთმანეთს ელოდება და არავინ არაფერს არ აკეთებს. მე მელოდებიან. იმედი აქვთ, მაგრამ ხმის ამოღების ეშინიათ".
თავიდანვე ვიცოდი, რომ რაც არ უნდა გამეკეთებინა, ერთი ადამიანის ამბავს აუცილებლად გასცდებოდა და იქნებოდა ბევრი ადამიანის სათქმელი
ინდიგო ესაუბრება არასამთავრობო ორგანიზაცია "პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისთვის" იურსიტს, ანა არგანაშვილს.
მე არ მინდა, რომ ჩემი შვილი სიტყვა სექსზე შუბლს იჭმუხნიდეს, არ მინდა, ფობიებით სავსე ქალი გახდეს.
ბევრი ვიმსჯელეთ, როგორია ადამიანის ცხოვრება ჩაკეტილ სივრცეში.
პოლიცია ძირითადად გვექცევა ისე, როგორც ჩვენი კლასობრივი წარმომავლობის შესაფერისად მიაჩნია.
ამ პასუხისმგებლობამ დამამძიმა. ძალიან გამიჭირდა.
რო გადავიდა, კლასის ჯგუფში დაწერა, ყველა მეზიზღებითო.
ბავშვთა სახლში ყველას „მას“-ს ვეძახდით. თავიდან აქაც სულ „მას, მას“ ვიძახდით. მერე გადავეჩვიე და დედა დავუძახე.
ემი მასწავლებელი კიდე მოდის და მეფერება ხოლმე. რო გავჩერდე. ჩემ კლასელთან რო მივიდა მოსაფერებლად ‒ ხელი გაწიე ‒ ეგრე უთხრა. მე მრცხვენია ეგრე თქმა.
ხანდახან ისე მეშლება ნერვები, რო ხმას არ ვიღებ, გინებაზე რო არ გადავიდე. ან, ცოტას წავეკამათები ხოლმე,
კორეაში მინდა ყველაზე მეტად წასვლა. ალბათ იმდენად უნდა გავძლიერდე იმ პროფესიაში, რომ იქ წავიდე.
განათლების გაგრძელება-შეწყვეტა საკუთარი ნიჭის, მოტივაციისა და ძალისხმევის გარდა, ბევრ სხვა ფაქტორზეა დამოკიდებული
მგონია, რომ კარგი პოლიტიკოსი ვიქნებოდი, რაღაცეების დალაგება თავისი ცოდნით რომ შეუძლია, ისეთი.
რო გაბულინგებენ, ისეთი ძლიერი ვეღარ ხარ მერე, ფსიქოლოგიურად განგრევს
მამა არ მინახავს. არც გვარი ვიცი, არც სახელი და ძაან რთულია, რა. მოძებნაა რთული.
ისე არ მიყვარდა სკოლა, ყველაფერს ვიფიქრებდი იმის გარდა, რომ მე თვითონ მასწავლებელი გავხდებოდი.
მე თვითონ ვინ ვარ, ეს ჯერ არ ვიცი. სულ მაგის ფიქრში ვარ, ალბათ, გავიგებ მალე.
თუ დასცინიან ვინმეს, მასწავლებელი ხედავს და არაფერს აკეთებს ‒ ეს ჩვეულებრივი რამეა
ხანდახან ბავშვები ცუდად ხდებიან, გული მისდით შიმშილისგან. სასადილო არის, მაგრამ ყველა ვერ ყიდულობს საჭმელს.
მინდა, ვიმუშაო და ჩემი ფულით გადავიხადო. არ მინდა, სხვები დამეხმარონ.
ჩემთვის სამყარო დაყოფილი არაა ‒ ერთი მთლიანობაა, სადაც ბნელიცაა და ნათელიც. ბოროტებაც და სიკეთეც.
ბავშვების გამოკითხვა ნამდვილად არ არის მარტივი, რადგან ხშირად მათი პასუხები ხან მაღალი პილოტაჟის ავანგარდულ ლექსს მოგვაგონებს, ხანაც ჰაიკუს
არ გვისმენენ და ეს ძირითადად იმიტომ, რომ არ აკვირდებიან, მართლა ვინ არის მათი შვილი
ინტერვიუ ფილოლოგთან, ლიტერატურული სახელოსნოს დამფუძნებელთან, მანანა ბეგიაშვილთან
არ მომწონდა მათხოვრობა. თუ არ მივიტანდი ფულს, მირტყამდნენ. ერთხელ რო არ მივიტანე, აქეთ, მუცელზე ცხელი რაღაც დამადო და დამეწვა
მინდა, მიხვდნენ, რო ნიშანზე მნიშვნელოვანია თავმოყვარეობა, რომელიც შენი აზრის დამალვით გელახება.
ჩემთვის არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ ვიქნები, იმას აქვს მნიშვნელობა, როგორ ვიქნები
ჩანაწერების გაკეთება დავიწყე, ჩანაწერების კითხვა ჩემი, მშობლის თერაპიის ნაწილია
ჩვენ ვცხოვრობთ სახელმწიფოში, სადაც ბავშვის ფიზიკური დასჯა კრიმინალიზებული არაა.
ტყვია ერთ-ერთი ყველაზე საშიში ტოქსიკური ნივთიერებაა ადამიანის ორგანიზმისთვის, არ არსებობს ტყვიის ორგანიზმში შემცველობის უსაფრთხო დონე...
ინტერვიუ რენატე ვინტერთან
ვინც იცვამენ „ნაგავს“ და ამას ელეგანტურად აკეთებენ...
ყველგან ვგრძნობ მათ გამალებულ ფეთქვას: თავში, მუხლებში, მუცელში, მკლავებში, ზურგში. შეიძლება, გაგიჟდე!
მსოფლიოში ყოველი მეათე ბავშვი ფსიქიკური აშლილობის სინდრომით ცხოვრობს.
ჩემთვის ორივე ბავშვობა თანაბრად ძვირფასია – ის, რომელიც მე მახსოვს და ისიც, რომელსაც დედა მიყვება.
ბაღს სახელი არ აქვს, არც ჯგუფს – ისიც რიცხვია. ხანდახან მეშინია, რომ მალე ჩვენც ნომრები გავხდებით.
ბავშვთა მიმართ ძალადობა ყველაზე ძნელად აღმოსაჩენი ფორმიდან იწყება. ესაა ბავშვის უგულებელყოფა.
დედამ ჩათვალა, რომ ყველაფერი დალაგდა. კარგადაც სწავლობდა და არც არაფერს ჰყვებოდა სკოლაზე. ახლა რაღა მოხდა?
გრძელდება დაბომბვა. საავადმყოფოში ირთვება სინათლე და ჩვილები ინკუბატორში უჰაერობისგან იხოცებიან. მათი ცხოვრება დაწყებამდე სრულდება.
აი, მანტრები, რომლებიც აწმყოს, სიმშვიდესა და სილაღეს ართმევს პატარა ადამიანებს და არსებობის ძალიან ერთგვაროვან და უსახურ სიტუაციებს სთავაზობს.
ამ ქვეყნად ცხოვრობენ ტიპები, რომლებიც ადამიანებს შორის ყველაზე მჭახედ კივიან, მაგრამ ისტორია არ ცნობს მათ ხმებს.
ასაკობრივმა ზღვარმა აიწია. თუ ადრე 12 წლის ბავშვი კითხულობდა ჰიუგოსა და დიუმას, ახლა ჯერ წაიკითხავს ჰარი პოტერს და მოგვიანებით – კლასიკას.
სრულყოფილი სხეული არავისა აქვს და არ არის საჭირო მედიის შექმნილი სტერეოტიპები ბავშვს კიდევ მშობელმა გაუმყაროს.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: