საუბრები ბავშვებთან - ნიკა 17 წლის

წარმატებულად მაშინ ჩავთვლი ჩემს თავს, ისრაელის ჯარში რო დავამთავრებ მოღვაწეობას. ისე, წარმატებული, ჩემი აზრით, ვიქნები მაშინ, როდესაც ცხოვრებაში არაფრის შეცვლა აღარ მომინდება. ასე თუ არ მოხდა, მაინც ვერ მოისვენებ, ღამით ვერ დაგეძინება. იქნები ფულიანი ადამიანი, რომელიც თავის თავთან მარტო ვერ ჩერდება.

შეიძლება ვიღაცა ფიქრობს, რომ კომპიუტერული თამაშები ან ფანტასტიკური წიგნების კითხვა და სულ მუსიკის სმენა დროის ფუჭი ხარჯვაა, მაგრამ ‒ მე არა. ამ დროს მორალურად ვისვენებ. თან გამიჩნდა რაღაც უნარები, რაც თამაშების გარეშე ვერ მექნებოდა. შარშან პირველად დავჯექი თვითმფრინავზე და 10 წუთს ვაფრინე კიდეც ‒ ბიძაჩემმა წამიყვანა, პილოტმა შუა ჰაერში მომცა შტურვალი, შენ ქენიო. თამაშიდან მახსოვდა, რა როგორ უნდა და მართლა გავაკეთე.

ჩემი მშობლები არც ძაან დიდები არ არიან, არც ძაან პატარები. ჯერ კიდევ შემორჩათ ახალგაზრდობა. მამაჩემი წელს გახდა 40-ის. ძალიან ახალგაზრდა იყო დედაჩემი ‒ 21-ის, მე რომ გამაჩინა.

ჩემს გეგმებს როცა ვეუბნები ჯარზე, მათ უბრალოდ არ უნდათ ჩემი გაშვება