საუბრები ბავშვებთან - ლუკა და ნიკა

ლუკა

15 წლის

კომპიუტერთან ჯდომა მირჩევნია. Fortnight თუ გაგიგია, მეგობრები ვთამაშობთ ხოლმე ონლაინში.

სკოლაში აი, სულ დაღლილი ვარ, სულ მეძინება. მათემატიკას კიდე არა უშავს, ვემზადები და მესმის. სხვა არაფერი.

მასწავლებლებს თვითონ არ უნდათ, რო გასწავლონ. მარტო ხელფასის და მოვალეობის გამო გასწავლის, გულით ძალიან ცოტა. ვაფშე არ მჭირდება სკოლა. მუშაობას დავიწყებდი, ან ფეხბურთისთვის ვივარჯიშებდი.

კლასში განაწილებულები ვართ. ათოსნები ‒ ათოსნებს ემეგობრებიან, ოროსნები და უცხოელები ‒ აზერბაიჯანელები და ეგენი ერთად არიან. არიან გაჩითულები, აი, ფეისბუკზე რო ბევრი ლაიქი აქვთ, ყველა ფოტოზე რო ათას კაცს თაგავენ და შკოლნიკები ‒ არავისთან რო არ მეგობრობენ და მარტო სკოლა როა მაგათი ცხოვრება.

ჩხუბი იწევა, როცა ერთმანეთს დასცინიან ხოლმე. უფრო ბიჭები დასცინიან გოგოებს. მარა ვინც იჩაგრება, კლასი იმას უდგება ხოლმე. უფროსები რო გვადგებიან, შერიგდითო, ეგ სისულელეა. ხელს რო ჩამოვართმევთ ერთმანეთს, ეგ იმას ა