ანა, ირინა, ელენე და სხვები

მსოფლიოში ყოველი მეათე ბავშვი ფსიქიკური აშლილობის სინდრომით ცხოვრობს

მანეჟში ჩვილი წევს, ფეხებს ჰაერში იქნევს და თითებს ილოღნის. მისი უფროსი და, ანა ორი წლისაა. ოთახში მარტო არიან. გოგო მანეჟთან სკამს მიაჩოჩებს, მუხლებით ზედ აღოღდება და მანეჟში ძვრება. ჩვილს თავისკენ ექაჩება, მის სახეს ხელებში იქცევს და ლოყაზე კბილებით აფრინდება. ბავშვის ტირილზე ოთახში დედა შემორბის. პატარას გამოთავისუფლებას ცდილობს, მაგრამ ანა მას თვალებში უყურებს და კბილებს უფრო ძლიერად უჭერს. 

დედა ყვირის და გოგოს აჯანჯღარებს. „ეხლავე გაუშვი! გაუშვი-მეთქი! – როდესაც ჩვილს ხელში აიყვანს, ანა მანეჟიდან ისევ იმავე გზით ძვრება და ოთახიდან გარბის. – რა უქნა ბავშვს! ნახეთ, რა უქნა!“

რაც პატარა და გაჩნდა, ყველაფერი აირია. იქ, სადაც ადრე ანას ეძინა, ახლა მისი და წევს. დედა ძუძუს აწოვებს, სულ ხელით დაატარებს, რამდენჯერაც ჩვილს ხელში აიყვანს, ანა ისტერიკულ ტირილს იწყებს, იატაკზე გორავს, ყვირის, ხელ-ფეხს იქნევს. „ეჭვიანობს, ბავშვებმა ასე იციან, პატარა რო ჩნდებაო, ყველა