„ტრანსგენდერი მებრძოლები“

ნაწყვეტი ლესლი ფაინბერგის წიგნიდან 

ილუსტრაცია: მარიამ ზალდასტანიშვილი

განსაკუთრებული მადლობა ელენე ნავერიანს 

თავი პირველი / დაბადება

1949 წელს ექიმმა თავაწევითა და მტკიცედ გამოაცხადა: „გოგოა!“ ეს იყო პირველი და უკანასკნელი შემთხვევა, როცა ასე დარწმუნებით თქვეს ჩემზე ეს ფრაზა.

ძალიან ბიჭური გოგო ვიყავი. დასაწერად ადვილია, გამოსავლელად კი ჯოჯოხეთი იყო. 

1950-იან წლებში ვიზრდებოდი – ეპოქაში, როცა უხეშად თავსმოხვეული სოციალური კონფორმიზმი და განსხვავებულისადმი შიში ბობოქრობდა. ჩვენი ოჯახი „ბელ ეარკრაფტის“ ქარხნის დასახლებაში ცხოვრობდა. გზები უასფალტო იყო და ამიტომ ზანტად დარახრახებდნენ ხოლმე ვიწრო, ხრეშიან ბილიკებზე ხან ქვანახშირით სავსე სატვირთოები, ხან ყინულის დამტარებელი კაცის საბარგო და ხანაც დანების მლესავის ურიკა.

სულ იმის ცდაში ვიყავი, ორი პარალელური სამყარო როგორმე გამეერთიანებინა. ერთს ჩემი ორივე თვალით ვხედავდი, მეორე თავსმოხვეული და ნასწავლი იყო. მაგალითად, მუშათ