ვენდობი ხმას და საკუთარ თავს | ქუჯი დავითულიანი
„მე ვზივარ ოთახში, ისეთში არა, როგორშიც შენ ხარ და ჩემს ლაპარაკს ვიწერ. მერე ჩანაწერს ხელახლა გავუშვებ, მერე კიდევ გავუშვებ და იქამდე დავატრიალებ, სანამ ოთახში არსებული რეზონანსული სიხშირეები ისე არ დამუხტავენ საკუთარ თავს, რომ ჩემი ბგერების ნებისმიერი ერთობლიობა დაანგრიონ. სავარაუდოდ, ამ ნგრევაში არ მოყვება მხოლოდ ჩემი ლაპარაკის რიტმი.
რაც შემდეგ დარჩება, იქნება მხოლოდ ოთახის ბუნებრივი, რეზონანსული სიხშირეები, რომელთაც ჩემი ლაპარაკი კიდევ უფრო გამოკვეთს. ამ პროცესს ვუწოდებ არა იმდენად ფიზიკურად არსებული ფაქტის წარმოჩენას, რამდენადაც ნებისმიერი შესაძლო უსწორმასწორობის გასწორებას, რაც ჩემს ლაპარაკს შეიძლება ჰქონდეს“.
ეს ტექსტი/პერფორმანსი 1969 წელს ამერიკელმა კომპოზიტორმა ელვინ ლუსიერმა შექმნა.
„მე ვზივარ ოთახში“ დაუსრულებელი ნაწარმოებია – საუნდის ღია ექსპერიმენტია, რომლის დროსაც კომპოზიციური პროცესი გასაოცარ თვითდინებას ქმნის.
მასში თითოეული წამი, როცა ხმა ისმის, გარდაქმნის შედეგია – თითქოს, ხმა თავადვე ავითარებს საკუთარ თავს და ამ განვითარებისთვის ისევ მ
