ეკოს მაგია | ინტერვიუ ხათუნა ცხადაძესთან

პაატა: დავიწყოთ ბოლოდან, „ფუკოს ქანქარადან“. ეს უზარმაზარი და ჰიპერინფორმაციული რომანი ეს-ესაა, გამოვიდა. წაკითხვაც კი შემზადებას მოითხოვს, წარმომიდგენია, მისი თარგმნა რა სიძნელეებთან იყო დაკავშირებული. სწორედ ამ სიძნელეებზე და წიგნზეც ვისაუბროთ.

ხათუნა: ამ ბოლო დროს აღარ მიყვარს თარგმანის სირთულეებზე ლაპარაკი. მგონი, ცოტა მომაბეზრებელი და თან უაზროცაა: ვინც „ფუკოს ქანქარას“ წაიკითხავს, უჩემოდაც მიხვდება, რა სირთულეებს უკავშირდება ასეთი წიგნის თარგმნა. მე უფრო მარტივი და მკითხველისთვის უინტერესო რამეები შემიძლია, გითხრა, მაგალითად ის, რომ ხერხემალი საშინლად მტკივა ამდენი ჯდომისგან ან ის, რომ ამ წიგნზე მუშაობისას მხედველობა უცებ და კატასტროფულად დამიქვეითდა. კიდევ უფრო მოკლედ: საშინლად დავიღალე. ასეთი ფიზიკური და გონებრივი დაძაბვის შემდეგ მიჭირს მუშაობის გაგრძელება, თითქოს მთელი ჩემი რესურსი რაღაცამ გაისრუტა და მის აღსადგენად სულ საკუთარ თავს ვებრძვი.

ბევრჯერ მითქვამს, რომ უმბერტო ეკოს თარგმნისას მთავარია, დაეჭვდე, კითხვა გაგიჩნდე