კომპარტია – ახალგაზრდობას!
68 წელს, საფრანგეთის პროტესტების ტალღა იტალიასაც გადაედო და ვალე ჯულიაზე პოლიციასა და სტუდენტებს შორის სისხლიან შეტაკებებში გადაიზარდა. ენცო სიჩილიანო წერს, რომ მემარცხენეების ავანგარდში მდგომი სტუდენტები ნამდვილი ხუთოსნები იყვნენ, არა ე.წ. ზუბრიაჩკები, არამედ ისინი, ვინც პლატონის სახელმწიფოს რომელიღაცა პასაჟს წაიკითხავდნენ, შემდეგ პოლიციასთან საჩხუბრად მიდიოდნენ, მუშტებს იქნევდნენ და ციტირებდნენ. "კომპარტია ახალგაზრდობას" (რომელსაც პაზოლინიმ მოგვიანებით კარგი გაგებით "საშინელი" ლექსი უწოდა) ამ მოვლენებს ეძღვნება, ეს "შეყვარებული სინაზით და უხეში სიტყვებით სავსე ისტერიული ლექსია", რომელშიც მორწმუნე კომუნისტი პაზოლინი, პოლიციის მხარეს იჭერს.
წლების შემდეგ პაზოლინის ლექსის აპოლოგიის დაწერა მოუწია, სადაც სხვა ახსნა-განმარტებებთან ერთად, შემდეგი ფრაზაც გვხვდება – „არ ვიცი, უნდა ვყრიდე თუ არა ბისერს თქვენ წინაშე, უაზრო ბრიყვების ჯოგის წინაშე, რომლებიც საერთოდ ვერასდროს და ვერაფერს ვერ აცნობიერებენ“.
„ჩემს თაობამდე, ახალგაზრდა ადამიანები ბურჟუაზიას ხედავდნენ, როგორ
