წაუკითხავი წიგნის რეცენზია

(დავიდ ფონკინოსის „დელიკატურობის“ შესახებ)

რამდენიმე წლის წინ წავიკითხე ნორვეგიელი მწერლის – კარლ კნაუსგარდის რეცენზია უელბეკის „მორჩილებაზე“. დახვეწილი რეცენზია იყო. ოღონდ ერთი მომენტი ჭრიდა თვალს – კნაუსგარდი თავიდანვე გამოტყდა, რომ მას უელბეკის არცერთი წიგნი არ წაუკითხავს. მეტიც, ის არც მომავალში აპირებს, წაიკითხოს. გადავწყვიტე, სწორედ კნაუსგარდის მეთოდით ვისარგებლო და დავწერო რეცენზიები იმ წიგნებზე, რომლებიც არ წამიკითხავს. ვფიქრობ, წიგნი კარგი თუა, არაა აუცილებელი მისი წაკითხვა. და თუ მცირე რეცენზიის დაწერასაც ფიქრობ, სარეცენზიე წიგნის წაკითხვა, საერთოდ, მავნებელიც კია – შესაძლოა ავტორის მიერ თავს მოხვეულმა ესთეტიკურმა კოდებმა მის სასარგებლოდ დაგაპროგრამოს. დავიდ ფონკინოსის „დელიკატურობა“ ჯერ არ წამიკითხავს, შესაბამისად, სრულიად დაზღვეული ვარ ასეთი ხაფანგისგან.

ქართველი მკითხველი დავიდ ფონკინოსის რამდენიმე რომანს უკვე იცნობს და, შესაბამისად, იცის, რომ ეს ავტორი დეტალების ოსტატია, უმცირეს ნიუანსებში შეუძლია გამოკეტოს პერსონაჟის ხასიათი და