გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ილია ჭანტურიას რეცენზია გაბრიელ გარსია მარკესის წიგნზე „გამოცხადებული სიკვდილის ქრონიკა”
რეცენზია პედრო ალმოდოვარის ფილმზე „ჩემი საიდუმლოს ყვავილი“
ილია ჭანტურიას რეცენზია დიმიტრი ცეკურასის წიგნზე „კარი“
გუგა მგელაძის რეცენზია ოთარ ჭილაძის დიალოგების კრებულზე „ღრუბელი“
რეცენზია ზაზა კოშკაძის პოეტურ კრებულზე „ამ ლექსის ბოლოს შენ იტირებ“
რეცენზია ნატო ინგოროყვას ლექსების კრებულზე „ისმის ჩემი ხმა?“
„აპოლიტიკური ლექსებიც პოლიტიკურია.“
ოქტაი ქაზუმოვის რეცენზია გიორგი ბუნდოვანის პოეტურ კრებულზე „კულტურის სანიტარი“
სიკვდილი პერსონაჟია, რომელიც საზარელი სიჩუმით მოქმედებს და დროგამოშვებით საკუთარ შემზარაობას ამხელს.
„ჩვენ შეგვიძლია ყოველივე ეს დავწეროთ.“
„გემი დავლანდე“ კლასიკური, მოდერნული და პოსტმოდერნული ლიტერატურაა.
მოკლე ესე მარიამ ნატროშვილის და დეთუ ჯინჭარაძის ნამუშევრის გამო
ნესტან ნენე კვინიკაძის რეცენზია
პოეტი, რომანისტის ნიღაბს ამოფარებული. მაქვს განცდა, რომ რაღაც ნამდვილთან მაქვს საქმე, რაღაც ძალიან გულწრფელ შრომასთან.
წარმოიდგინე, ჯერ იყავი ჯოელი, ძალიან ბევრი იბრძოლე, ძალიან ბევრჯერ დამარცხდი, იტირე, იცინე, მერე ელიც იყავი, იტირე, იცინე და 2023 წელს HBO-მ შენზე გადაიღო სერიალი. უმაგრესია. მოდი, ვუყურებ.
სინამდვილე ოთხომოცი წლის კაცსაც ისევე უფარავს წარსულს, როგორც რომ რვისას.
ფრანგი პოეტი, მთარგმნელი და რომანისტი, პასკალ პერო პაატა შამუგიას "შიზოგადოების" ფრანგული გამოცემის შესახებ
ის აგრძელებს ცხოვრებას და ლექსების წერას, მაგრამ თითქოს უკვე სიკვდილს უწყებს ლოდინს, რათა სიკვდილის შემდეგ მისი ლექსები ბოლო-ბოლო წესიერად შეამჩნიონ, დაინახონ და დააფასონ.
„ალბათ, სამშობლო იქაა, სადაც წელიწადის დროებს ყველაზე უფრო მძაფრად აღიქვამ.“
ნინო ხარატიშვილი მთლიანად ცვლის კონკრეტული სცენის დასათაურებისა და რემარკის ფუნქციას, სტრუქტურასთან ერთად. აქ მითითებების ნაცვლად სიტყვებად ტრანსფორმირებული შეგრძნებები ჩნდება.
ავტორი მხატვრულად იხელთებს და მკითხველისათვის შესაგრძნობს ხდის ადამიანის ყველაზე იდუმალთან და შეუცნობელთან ზიარებას ბუნებრივად, ყოველდღიურობაში, ურიტუალოდ.
„არასოდეს დავინტერესებულვარ მისი ტრაგედიით... ჩემთვის სასიცოცხლო ძალის მომცემი მისი ინტერესდაკარგული არსებობა იყო.“
ღია დარბაზში შესვლისას დამაბნეველი ეფექტი, რომ უცებ გამოფენის ცენტრში აღმოჩნდი და ფიქრობ, საით წახვიდე, გამოკვეთს ექსპოზიციის სქემასა და მთავარ გზავნილს – „სად ვართ ახლა?“.
მიზეზშედეგობრიობას, წინსწარგანზრახულებასა თუ შემთხვევითობას ადამიანები სხვადასხვა ცნებად ყოფენ თუ აერთიანებენ: განგება, ბედი, ბედისწერა - განსხვავებული დეფინიციით.
,,ჩემი აზრით, ბავშვობის ტრავმები დიდ გავლენას ახდენს დიდობაში მიღებულ გადაწყვეტილებებზე. საერთოდ მგონია, რომ ბავშვობის წყენა მომავალში ქვეყნებს შორის ომის მიზეზიც შეიძლება გახდეს“
ფილმში აქცენტი ორ ეპოქაზეა - 50-იანებზე, როცა მოხდა ელვის პრესლის კურთხევა როკნროლის მეფედ, და 60-იანების მიწურულიდან მის გარდაცვალებამდე პერიოდზე, როცა განახლდა მისი მონარქია.
ებრაული წარმოშობის იტალიელი ესეისტი, პოეტი და მწერალი, პრიმო ლევი, განათლებით ქიმიკოსია. მას პირადად შეეხო ფაშისტური სისასტიკე, რაც მომავალში შემოქმედებაზეც მკვეთრად აისახა.
მარიამო ჯანელიძის რეცენზია
“ქორების მიწა” ფიგურალური რომანია. აქ ღმერთკაცების ძალა და სუნთქვა იგრძნობა, ბედისწერა ისეთივე აქტიურია, როგორც ანტიკურ დრამებში.
2022 წელს ორწლიანი პაუზის შემდეგ გამართულ Tbilisi Open Air-საც ჰქონდა დიდი „საჩხუბარი“. პანდემიაგამოვლილი და სოციალიზაციას მონატრებული საზოგადოება, მუსიკა და მსმენელი.
ბოლო წლებში საქართველოში ბაზარმა მრავალი ახალგაზრდა დაარეგულირა კურიერად.
ჰიპსტერი იეთიმ გურჯი ნამდვილად საინტერესოდ ჟღერს, ოღონდ ზუსტად მანდ მთავრდება სადაც იწყება - საინტერესოა მხოლოდ.
მკითხველთა სიმრავლე არ ადარდებდა ელიოტს. სწამდა, რომ პოეზია ყველასათვის არ იყო და არც უნდა ყოფილიყო მაღალი პოეზია პოპულარული
„ომს არ აქვს ქალის სახე“ შავ-თეთრი წიგნია წითელი ლაქებით.
ზაზა ხალვაშის ახალ ფილმში „ნამე“ ჯადოსნური თევზი სამკურნალო თვისებებს კარგავს მას მერე, რაც მახლობლად კაშხლის მშენებლობა იწყებ
ფონკინოსს იმდენად შთამბეჭდავი რომანი გამოუვიდა, რომ წაკითხვის გარეშეც მოახდენს შთაბეჭდილებას.
სევდიანი, კეთილი, თბილი და მაინც თანამედროვე.
„დაშლა“ არა მხოლოდ სათაურია, „დაშლა“ ინსტრუქციაცაა, თუ როგორ უნდა წავიკითხოთ და გავიგოთ ეს წიგნი ან, კიდევ უკეთესი, როგორ მივიღოთ სინამდვილე.
უსიყვარულობა არა მხოლოდ ფილმის გმირებს შორის სუფევს, არამედ მაყურებელსა და პერსონაჟებს შორისაც.
მართალია, ჟანრულად დისტოპიაა, მაგრამ ბარნსს აკვიატებული აქვს, რომ „ინგლისი, ინგლისი“ ნახევრად ფარსია.
მთლიანობაში, Life Is Strange თინეიჯერული დრამაა დეტექტივისა და მისტიკის ელემენტებით, რომელიც გვეუბნება, რომ ფრთხილად უნდა ვიოცნებოთ
„კეროლის“ ჩვენება თბილისის მე-16 კინოფესტივალის ერთ-ერთი მთავარი მოვლენა იყო.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: