#რეცენზია
ისე წერა, რაფერც გინდა | თემუკა ზოიძე
ტრავმიდან ტრანსფორმაციამდე | სარა მესას „ნაიარევი“
თამარ მღებრიშვილის რეცენზია თანამედროვე ესპანელი მწერლის, სარა მესას წიგნზე „ნაიარევი“
თავისუფლებისა და რწმენის გზაჯვარედინზე | თამარ მღებრიშვილი
ბესიკ ხარანაულის „უძებნი შვილი“ | არჩილ წერედიანი
არჩილ წერედიანის რეცენზია ბესიკ ხარანაულის წიგნზე „უძებნი შვილი“
დემონური თამაშები „ანგელოზთა საკითხავში“ | ოქტაი ქაზუმოვი
სიკვდილითა სიკვდილისა | ესმა ბერიკიშვილი
თანაფა | ალექს ჩიღვინაძის რეცენზია
მზერის დაბრუნების მაგია სესარ აირას რომანებში | ქეთი ჩართოლანი
„მოჩვენებები“, „როგორ გავხდი მონაზონი“, „ერთი ეპიზოდი მოგზაური მხატვრის ცხოვრებიდან“.
მდგომარეობდე ენისთვის | ლაშა ხარაზი
ფერნანდა მელჩორის „ქარიშხლების სეზონი“ | ზურა ჯიშკარიანი
ზურა ჯიშკარიანის რეცენზია მექსიკელი მწერლის, ფერნანდა მელჩორის წიგნზე „ქარიშხლების სეზონი“
იდეა, რომელსაც არა აქვს დასასრული
რეცენზია მარის კონდეს წიგნზე „მე, ტიტუბა... შავკანიანი ალქაჯი სეილემიდან“
ფატალურ წრეში მობაჯბაჯე პინგვინი | შოთა იათაშვილი
უსასრულობის რეკვიემი | გუგა მგელაძე
გუგა მგელაძის რეცენზია ირაკლი სამსონაძის წიგნზე „ნუციკოდან ნუციკომდე"
თქვენ ვის გადაურჩენიხართ? | ანი ცქიტიშვილი
რაც მართლა მოხდა, ანუ ფიქცია | თამთა ღონღაძე
დაბზარული ცნობიერების კალეიდოსკოპი
„ახალი სიმღერები“ | გიორგი კეკელიძე
რა საჭიროა აბზაცი? | შაკო ბრეგაძე
აინე მერმეს არავისი ეშინია | ზურა ჯიშკარიანი
ვინ გროვდება ცხედრის სურნელზე?
ილია ჭანტურიას რეცენზია გაბრიელ გარსია მარკესის წიგნზე „გამოცხადებული სიკვდილის ქრონიკა”
ინტელექტუალიზმის კრიზისი | დიმიტრი ცეკურასის „კარი“
სიფხიზლის ძალა | ოთარ ჭილაძის „ღრუბელი“
გუგა მგელაძის რეცენზია ოთარ ჭილაძის დიალოგების კრებულზე „ღრუბელი“
ამ რეცენზიის ბოლოს შენ იტირებ | ალექს ჩიღვინაძე
რეცენზია ზაზა კოშკაძის პოეტურ კრებულზე „ამ ლექსის ბოლოს შენ იტირებ“
ღმერთი არ გაგიწყრეს, არ ჩაგეძინოს! | ლევან ბერძენიშვილი
რეცენზია ნატო ინგოროყვას ლექსების კრებულზე „ისმის ჩემი ხმა?“
ოლგა ტოკარჩუკის „შოტლანდიური თვე“ | ილია ჭანტურია
არმაგედონი პოეტისთვის უეცრად დგება
ოქტაი ქაზუმოვის რეცენზია გიორგი ბუნდოვანის პოეტურ კრებულზე „კულტურის სანიტარი“
ტონი მორისონის „სულა“ | რეცენზია
სიკვდილი პერსონაჟია, რომელიც საზარელი სიჩუმით მოქმედებს და დროგამოშვებით საკუთარ შემზარაობას ამხელს.
ის, რაც არ (ვერ) დავივიწყეთ | ილია ჭანტურია
ძირს თვითმპყრობელობა, მაგრამ ანტაგონისტის გარეშე
„გემი დავლანდე“ კლასიკური, მოდერნული და პოსტმოდერნული ლიტერატურაა.
მე ვწუხვარ ბაღზე | გიორგი ხასაია
მოკლე ესე მარიამ ნატროშვილის და დეთუ ჯინჭარაძის ნამუშევრის გამო
ივა ფეზუაშვილის შავი რომანი | „მასკარაფონე“
ომის მოკვლა - სვეტლანა ალექსიევიჩი
