გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ავტორი ქნარიტა ზურაბიანი
„ყველა ფიქრობს, რომ რაღაც პერიოდის შემდეგ აქედან წავა; ეს არის რაღაც პერიოდი, რომელსაც უნდა გავუძლოთ და მერე გავაგრძელებთ მუშაობას სხვაგან.“
„როგორ არ ველაპარაკოთ“ – სხვადასხვა პროფესიის ადამიანები საუბრობენ პროფესიულ ყოველდღიურობაზე; როგორია მიმართვის ფორმა, ქცევა, დამოკიდებულება და როგორს ისურვებდნენ ისინი.
ყრუ და სმენადაქვეითებულმა ბავშვებმა, ვისაც ჟესტურ ენაზე ჩვილობიდან არ ელაპარაკებიან, სკოლაში შედიან ისე, რომ ვერც ერთ ენას ვერ ფლობენ.
ამ ტექსტის წერის პერიოდში მანქანა დამეჯახა. მანამდე ვხვდებოდი, რომ ტექსტს რაღაც აკლდა და როგორც აღმოჩნდა, ეგ რაღაც კურიერის ბედისწერის დროულად აღწერა ყოფილა.
გავბრაზდი, როდესაც გავაცნობიერე, რომ რეალურად არალეგალური, უფლებისშემლახავი და დამამცირებელი იყო თანამშრომლების თვალთვალი.
"შარშან წინ იმდენს ვიჭერდი, რომ ყოველთვის კლიენტიც იყო და ვყიდდი. წელს ვაფშე არაა".
ძიძებსა და მშობლებს ბავშვებთან ურთიერთობაზე რომ ვეკითხებით, ძალიან განსხვავებულ პასუხებს ვიღებთ.
"რეალურად ეს არის ჩვეულებრივი თამაში, რომლიდანაც გინდა რომ შენი რაღაც გამოხატო".
შეგიძლია მარტო კი არ დაწერო ის რაღაცები, მთლიანად წარმოიდგინო რისი თქმა გინდა, რისი მოყოლა გინდა.
ვაჩერებდი ხოლმე ჩემს საყვარელ ანიმაციებს რაღაც კადრებზე და ვიხატავდი ხოლმე ამ პერსონაჟებს.
თბილისის გადაღებაზე არასოდეს არ მიფიქრია. იმის გამო, რომ თბილისში ვცხოვრობ, თითქოს მეგონა, რომ თბილისს ვერ ვხედავ
აჭარაში ორასი წლის ისტორია გააჩნია ამ ძველებურ დასაკრავ ინსტრუმენტს - ჭიბონს
სამსახური ღრუბლებში
სიმწვანე არქიტექტურაში.
როგორ ავაშენოთ თვითმფრინავი?
მიმოწერა იქცა ქალი ავტორებისთვის ერთადერთ სივრცედ, სადაც ისინი ერთდროულად იყვნენ ქალები, მწერლები და პოლიტიკური სუბიექტებიც.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
