გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ემი მასწავლებელი კიდე მოდის და მეფერება ხოლმე. რო გავჩერდე. ჩემ კლასელთან რო მივიდა მოსაფერებლად ‒ ხელი გაწიე ‒ ეგრე უთხრა. მე მრცხვენია ეგრე თქმა.
ამ პასუხისმგებლობამ დამამძიმა. ძალიან გამიჭირდა.
თუ რამე მაოცებს ამქვეყნად, ერთ-ერთი ისიცაა, როგორ გვყოფნიდა სითავხედე იმ 90-იანებში, ოჯახებიც შეგვექმნა და ბავშვებიც გაგვეჩინა
ხანდახან ისე მეშლება ნერვები, რო ხმას არ ვიღებ, გინებაზე რო არ გადავიდე. ან, ცოტას წავეკამათები ხოლმე,
კორეაში მინდა ყველაზე მეტად წასვლა. ალბათ იმდენად უნდა გავძლიერდე იმ პროფესიაში, რომ იქ წავიდე.
მე თვითონ ვინ ვარ, ეს ჯერ არ ვიცი. სულ მაგის ფიქრში ვარ, ალბათ, გავიგებ მალე.
თუ დასცინიან ვინმეს, მასწავლებელი ხედავს და არაფერს აკეთებს ‒ ეს ჩვეულებრივი რამეა
მგონია, რომ კარგი პოლიტიკოსი ვიქნებოდი, რაღაცეების დალაგება თავისი ცოდნით რომ შეუძლია, ისეთი.
რო გაბულინგებენ, ისეთი ძლიერი ვეღარ ხარ მერე, ფსიქოლოგიურად განგრევს
მამა არ მინახავს. არც გვარი ვიცი, არც სახელი და ძაან რთულია, რა. მოძებნაა რთული.
მე კიდევ მგონია, რომ ყველა ურთიერთობა სასიყვარულო ურთიერთობაა.
განათლების გაგრძელება-შეწყვეტა საკუთარი ნიჭის, მოტივაციისა და ძალისხმევის გარდა, ბევრ სხვა ფაქტორზეა დამოკიდებული
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: