გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ვწერ იმიტომ, რომ მუსიკა მიყვარს; აქედან ისიც ჩანს, თუ რას ვწერ.
ჩაუღრმავდი რეალობას.
ყურის კამათელს მისდევს მუსიკა და კლავიშები მეხამუშება, როგორც ანკესი უნებლიე თევზების უბეს. ერთმანეთისგან ჩვენ ვართ გაქრობის აკრობატები, როგორც ქუდია ქოლგის კოლეგა.
რატომ არ შეიძლება, არსებობდეს მოგონების ან ხელოვნების ნიმუშების გამოძახების სერვისიც, ერთგვარი „სულიერი საზრდო“ გამოძახებით?
ყველაზე მნიშვნელოვანი აქ უშუალო და სიყალბისგან დაცლილი კომუნიკაცია და დაკვირვების გამჭვირვალე პროცესია – არანაირი პოზა და დრამატიზმი.
ჩემზე უკეთ ვინ იცის, რომ მე ხელოსანი ვარ და არა – ხელოვანი.
რა არის ჩემში? რისგან შევდგები? რა მმართავს?
გაიგონე ფრაზა, რომ გაიგო, რაზეა. თარიღებს ჩემგან მიაქვს წარსული და ჩემთან მოაქვს ისტორია სამაგიეროდ, რადგან ყველაფერს აიტანს ეს შაითანი აწმყო.
სვეტლანა ალექსიევიჩი, ამელი ნოტომი, მარიო ვარგას ლიოსა, დიმიტრი გლუხოვსკი, ჩარლზ ბერნსტაინი, ეთგარ კერეთი, ვლადიმირ სოროკინი, რობერტ სოიერი, ალეკო შუღლაძე, ზაზა ბურჭულაძე.
ხმოვანი კინოს დაბადებასთან ერთად, ევროპაში ცენზურის ახალი ფორმა – დუბლაჟი გაჩნდა. არაჩვეულებრივი საშუალება, მაყურებელს ენახა ერთი და მოესმინა საპირისპირო.
ყოველთვის ძალიან მიჭირდა წერა. რაც დრო გადის, სულ უფრო მიჭირს.
დილა განთიადია, მშვიდი, მღელვარე და საშიში. თბილი, თან სუსხიანი, ძვლებამდე რომ აღწევს. სასოწარკვეთილი, თან იმედით სავსე.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
