გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ღმერთმა ყველა დაიფაროს იმისაგან, რა ტკივილიც მე განვიცადე. გავიქეცი. მთელი ოსობა იდგა და ვედროებს ავსებდა.
❝აქ, მესტიაში, ხერგიანების კოშკზე გარედან ავედი, არც მეშინოდა, ისე დავდიოდი, რა. ერთ დროს დანებსაც ვაკეთებდი, სვანურ დანებს❞.
"ყველა ერთმანეთს ელოდება და არავინ არაფერს არ აკეთებს. მე მელოდებიან. იმედი აქვთ, მაგრამ ხმის ამოღების ეშინიათ".
"ისე დგას ამ ჩვენი ენის და ჩვენი წიგნების სადარაჯოზე, როგორც კლდე".
ჩვენი სახლი ჯერ გაძარცვეს, მერე დაწვეს. სამშვიდობოები რომ შემოვიდნენ, მერეღა ვნახეთ.
"კარგი წიგნი ავტორზე ჭკვიანი უნდა იყოს."
6 აგვისტოს მახსოვს კაფე „ფარნიში“ ვისხედით, ქალაქის ცენტრში. ვინ იფიქრებდა კაფეს ორ დღეში ციდან ბომბი რომ დაეცემოდა.
და მაინც, რას ამბობს თბილისი?
მე საბჭოთა კავშირის დაშლის წინააღმდეგი ვიყავი. საშიში იყო. ის, რაც 1920 წელს მოხდა, ჯერ კიდევ ახსოვდა ხალხს.
ADAMI მედია პრიზი კულტურული მრავალფეროვნებისთვის აღმოსავლეთ ევროპაში ყველაზე დიდი მედია პრიზია
დალევ ყავას?
სანამ ცოცხალი ხარ, არ მოკვდები და თუ მოკვდი, მერე, აბა, რისიღა უნდა გეშინოდეს. სიკვდილს იქით ხომ კიდევ უფრო დიდი სიცოცხლეა.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: