გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
თავიდანვე ვიცოდი, რომ რაც არ უნდა გამეკეთებინა, ერთი ადამიანის ამბავს აუცილებლად გასცდებოდა და იქნებოდა ბევრი ადამიანის სათქმელი
ინდიგო ესაუბრება არასამთავრობო ორგანიზაცია "პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისთვის" იურსიტს, ანა არგანაშვილს.
ძილის წინ სამზარეულოში მშობლების საუბარს მოჰკრა ყური: „მხეცები, – ამბობდა დედა, – ხეს რას ერჩოდნენ.
❝ - აბა პირბადეები. პირბადეები გამოყენებულია, ორმოცდაათ კაპიკად❞
ჩვენ არავის ვერჩით, ოსებთან დავიბადეთ, ოსებთან გავიზარდეთო, ვამბობდით და მართალიც იყო, მანამდე ძაან კარგად ვიყავით ერთმანეთთან.
შენ თუ არაფერი გააკეთე და მხოლოდ მოიხმარე, სადამდე მოვალთ?
ჩემთვის იქაურობა – თავისი დამწვარი თუ გადარჩენილი ნაძვებითა და ფიჭვებით, მაინც უძვირფასესი „მეხსიერების ადგილია“, რომლის დავიწყება და რომლისგან თავდახსნა შეუძლებელია.
გლობალური დათბობა თან რეალურია, თან აბსტრაქტული. პირდაპირ, თითქოს, მის შედეგებს ვერ გრძნობ, მის გავლენებს დღესვე
მომავლის ბიბლიოთეკა კულტურის სათემო ცენტრია სოფელში, რომელსაც მხოლოდ ბავშვები მართავენ.
დილას, 8 აგვისტოს, მთელი ღამის სროლის მერე, მეზობლებთან გავიქეცი, რომ მენახა როგორ არიან.
თუ ვაშლოვანში ყოფნისას აფრიკა გახსენდება, აქ მარსზე წარმოიდგენ თავს.
ვაჩერებდი ხოლმე ჩემს საყვარელ ანიმაციებს რაღაც კადრებზე და ვიხატავდი ხოლმე ამ პერსონაჟებს.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: