გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
„არის სამყაროს ერთი ნაწილი, რომელიც სულ მიზიდავდა. ის სხვისთვის თუ ჩვეულებრივი იყო, ჩემთვის მიუწვდომლად რჩებოდა - ვერც ვათვალიერებდი, ვერც ვეხებოდი და ვერც სხვა რამ“.
ახლა რომ შემეძლოს მასთან დალაპარაკება და მისი ისე გაშვება იმიერში, ვეტყოდი, ჩვენთან სოფელში, თავის გაკეთებულ ფანჩატურში, მზის სხივად მოსულიყო.
ჩემი მოტაცებაც უნდოდათ 15 წლის რო ვიყავი, მარა დედაჩემი აფხაზი როა და მამაჩემსაც ბევრი იცნობს, მაგის გამო გადავრჩი.
ეს არ იყო პირველი შემთხვევაში, როცა საქართველოში „უცხოპლანეტელები” გამოჩნდნენ: 1980-იანი წლების მეორე ნახევრიდან ამოები მთელი საბჭოთა კავშირის მასშტაბით გააქტიურდნენ.
„არაპოლიტიკური ხელოვნება და მოდა ვერ იქნება; ყველაფერი პოლიტიკურია, რასაც აკეთებ. შენი სხეულიც უკვე პოლიტიკურია.“
გარემოს ქმნიან სინათლეები, ჩრდილები, ანარეკლები, მცენარეები.
ელემენტარული, ბიჭი რო მაინც არ შეგეხოს, ეგ ხო მაინც შეიძლება.
ნაწყვეტი ნინო ლომაძის და ნონი გარდავას პროზაული კრებულიდან „ჰალიოტის ირისი“
აზერბაიჯანელი ხელოვანის, ელნარა ნასირლის გამოფენა ზურაბ წერეთლის თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმში
რეცენზია აკი კაურისმიაკის ფილმზე „ჩამოცვენილი ფოთლები“
მერამდენე წრეა? ერთზეც წავალ. და დანიშნული წერტილიდან ტბის პირას, ისევ წინ, ოვალურად გაყვანილ ბილიკზე ვაგრძელებ გზას.
კოკა ესაიაშვილის რეცენზია ზაზა ხალვაშის უკანასკნელ ფილმზე „ლოტო“
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: