როგორ იწყება და სად ჩერდება პროტესტი – აუდიტორია 115

ნათია ქარჩილაძე

პროტესტი სპონტანურად დაიწყო. ათასობით სტუდენტი 115-ე ოთახში ერთდროულად ბევრმა მიზეზმა შეგვკრიბა. 

უკეთესი ხარისხის განათლებას, სტუდენტურ საცხოვრებლებს ვითხოვდით, უნივერსიტეტში კლანურ მმართველობას და სტატუსშეჩერებული სტუდენტების რაოდენობის ზრდას ვაპროტესტებდით. 

კანცლერის არჩევნებიც მოდიოდა. „ნაციონალური მოძრაობის“ დროს, სტუდენტური თვითმმართველობები რეჟიმის მთავარი დამცველები იყვნენ. იმ პოლიტიკას ვაპროტესტებდით, რომელიც პრივილეგირებულებსა თუ ხელშეუხებელ კადრებს ქმნიდა. 

სტუდენტური თვითმმართველობა წლების განმავლობაში თანხებს არამიზნობრივად ხარჯავს. სანაცვლოდ, კი, ხელისუფლება მისგან ლოიალობას მოითხოვს. ამ სისტემის მიზანიც ესაა, უნივერსიტეტებში სტაბილურობა შეინარჩუნოს, სტუდენტები ჩართოს სხვადასხვა აქტივობაში, რომელიც გაურკვეველ მიზნებს ემსახურება და, საბოლოოდ, ხელი შეუშალოს სტუდენტების პოლიტიზებასა და შემდეგ წინააღმდეგობას. 

თუმცა, მოძრაობა ნელ-ნელა უფრო სისტემურ პრობლემებზე გადაე