„დიდი ხანია, მაქვს ეს განცდა, ამ ქვეყანაში ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ ჩვენ ქვიშაზე ავაშენოთ ჩვენი სახლები – არ იყოს მყარი ჩვენი მომავალი.“
შეხვდით ადამიანებს სოფლიდან, სადაც მანგანუმის მომპოვებელი კომპანიისგან არა მხოლოდ მუშაობის შეწყვეტას, არამედ დაზიანებული ბუნების აღდგენას ითხოვენ.
შუქრუთელების განცხადებით, მათი სახლები დანგრევის პირასაა, კომპანია კი შესაბამისი ზიანის ანაზღაურებაზე უარს ამბობს.
ესპანეთში ჩემი მოგზაურობა 25 თებერვალს დაიწყო და 9 მარტს დასრულდა. რამდენიმე დღით ავცდი კორონავირუსის აფეთქებას
გიორგი ღვინჯილია და შოთა დიღმელაშვილი პოლარიზებულ პოლიტიკურ სივრცეზე, 20 ივნისს დაწყებულ პროტესტზე
სტიქიური მოვლენების წინ დგომა და შელოცვების გამეორება დიდი გულუბრყვილობაა, თუმცა ყველას საკუთარ მანევრზე პასუხისმგებლობა ეკისრება
თამარ გურჩიანი და გიორგი ფცქიალაძე 20 ივნისს დაწყებულ საპროტესტო მოძრაობას აფასებენ და მის სხვა მოძრაობებთან მსგავსებასა და განსხვავებაზე მსჯელობენ.
„მე ძალიან დიდი იმედი მაქვს, რომ ეს პროტესტი შექმნის სრულიად ახალ ლიდერებს, რომლებიც უფრო ჯანსაღს გახდიან პოლიტიკას და რომლებიც გაცილები უფრო ახლოს იქნებიან ქვეყნის გამოწვევებთან, იმედებთან და ოცნებებთან“.
ბოლო წარმოდგენამ თავი თვალში დამიზნების საოცრად ზუსტი სცენებით დაგვამახსოვრა.
დემონსტრანტები რუსი დეპუტატის ვიზიტს აპროტესტებენ და საქართველოს პარლამენტში შეჭრას ცდილობენ
„ოპოზიცია არის ის ხალხი, რომელიც განიცდის ტანჯვას, ჩაგვრას, შეურაცხყოფას, დამცირებას და ძალადობას პოლიტიკური, ეკონომიკური თუ ბიზნეს ელიტების მხრიდან. ხალხი უნდა თვითორგანიზდეს და მშვიდობიანი აქციებით მოითხოვოს ის, რაც მას ეკუთვნის. მოითხოვოს, რომ სახელმწიფო დაუბრუნდეს მას“.
ინტერვიუ ნატა ფერაძესთან
პოზიტიური დისკრიმინაციის პოლიტიკას, რომელიც უმცირესობების შიგნით საკუთარ ელიტებს და წარმატებულ ჯგუფებს გამოყოფდა, სულაც არ მოჰქონდა თანაბარი პროგრესი მთელი ჯგუფისთვის
ნაწყვეტი სოლ დ. ალინსკის წიგნიდან „წესები რადიკალებს“ ინგლისურიდან თარგმნა თამარ ბაბუაძემ
"ფაქტები არ წყვეტენ არსებობას, რადგან იგნორირებულნი არიან“.
პირველი, რაც თვალში მოგხვდებათ თბილისის კლუბებზე დისკუსიებში, არის მსჯელობა ერთგვარ აღმზრდელობით ფუნქციაზე, რომელსაც ეს სცენა ასრულებს.
პროტესტი სპონტანურად დაიწყო. ათასობით სტუდენტი 115-ე ოთახში ერთდროულად ბევრმა მიზეზმა შეგვკრიბა.
ძალიან თავისთავადი იყო მთელი ეს პროცესი. განსაკუთრებით იმ ეტაპამდე, სანამ „თეთრი ხმაურის მოძრაობაში“ გადაიზრდებოდა. ინტუიციაზე უფრო იყო აწყობილი, ცხდომილებებზე.
ნეოფაშიზმი დღევანდელი დღის ნაყოფია და მისი საფუძვლები ისევ თანამედროვეობაში უნდა ვეძებოთ. ნეოფაშიზმს, ან მემარჯვენე ექსტრემიზმს, რომელიც სამყაროს ეპიდემიასავით მოედო, არანაირი ბმა ისტორიულ ფაშიზმთან არ აქვს.
საყდრისი განწირული იყო. მისი გადარჩენის ერთადერთი გზა ადგილზე დაცვა იყო. შეიქმნა „საყდრისის დაცვის კომიტეტი“, რომლის ერთ-ერთმა დამაარსებელმა „დავითიანმა“ კარვების მობილიზება ითავა და 14 აპრილს საყდრისთან კარვების აქცია გამოცხადდა.
ერთ თვეში დაგვიხოცეს შვილები. მარტო ტელევიზიებიდან გვესაუბრებიან.
რით ჰგავდა სხვა აქციებს პროტესტი, რომელიც შინაგან საქმეთა სამინისტროს მიერ კლუბებში ჩატარებულ სპეცოპერაციას მოჰყვა ?
საჭიროა გამოვიდეთ კომფორტის ზონებიდან, როგორც დათვები ზამთრის ძილის შემდეგ.
115-ე აუდიტორიაში პირდაპირი დემოკრატია დაიტესტა და ეს ტესტი წარმატებით ჩააბარეს აქ შეკრებილმა ადამიანებმა.
ამ სამყაროში არაფერი არ შეცვლილა ისეთი ინდივიდების გარეშე, რომლებსაც აქვთ საკუთარი თავის რწმენა
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: