ხმაური სისტემის წინააღმდეგ

2013 წლის 10 ივნისია, ზაფხულის თბილისის დახუთული საღამო. დინამო არენასთან, იმ ადგილას, სადაც კლუბ BASSIANI-ს შესასვლელია, ბექა და ანა მაღაზიაში სახლის ნივთებს ყიდულობენ. ხელსახოცებს, ფერად ნაჭრებს ჩანთაში ალაგებენ და გამოდიან. ანა მაღაზიაში ბრუნდება, საქსოვი ძაფების ყიდვა ავიწყდება. ბექა მოაჯირთან ჯდება, ხელებით მუხლებს ეყრდნობა და ფიქრობს, როგორ გაატარებს საღამოს სახლში, თავის ანასთან ერთად.

მოპირდაპირე მხარეს ორი მანქანა ჩერდება, საიდანაც რვა კაცი გადმოდის. ქუჩას სირბილით გადმოკვეთენ და ბექას ალყაში აქცევენ. „ხელები დაუჭირეთ! გააკავეთ, ჩანთა წაართვით! გაჩხრიკეთ!“ – ბოლო ხმაზე ყვირის პოლიციელი. ბექას ჩანთას ართმევენ, ახლად შეძენილ ფერად ნაჭრებს, წიგნებს, ხელსახოცებს იქვე ამოყრიან, ნივთებს შორის თეთრი დაკეცილი ქაღალდია ჩაჩურთული. პოლიციელი ქაღალდს შლის და ყვირის: „ესაა ხო? ხო ესაა? შენი ბობ მარლი დედა მოვტყან!“ ქაღალდზე საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსით, ერთ-ერთი უმძიმესი დანაშაულის ნივთმტკიცება ყრია – რამდენიმე გრამი მარიხუანა. დანაშაულში ეჭვმიტანილი ბექა და ანა პოლიცია